နာရီသံ အပိုင္း (၁၂)

နာရီသံ
အပိုင္း ( ၁၂ )

ဂ်င္မီအနားကေနဖုန္းေျပာၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္...
ကၽြန္ေတာ္က သိလိုစိတ္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္....
"ဘာတဲ့လည္းဂ်င္မီ..."
ဂ်င္မီကေသျခာၾကည့္သည္...မ်က္ႏွာလြဲလိုက္သည္...
"ဆိုင္မွာလူမရွိဘူး အခုလာလိုက္ပါ တဲ့..."
အလုပ္ကရျပန္ေတာ့လည္းအခုခ်က္ျခင္းတဲ့...
"လူ ကတစ္ေယာက္ဘဲလိုတာလား ကိုထိုက္လည္းရရင္လုပ္ျခင္တယ္....
ကၽြန္ေတာ္ေျပာၾကည့္တာပါ...ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကၽြန္ေတာ္ဂ်င္မီနဲ႔မခြဲျခင္ဘူးေလ...
" ဟာ..မလိုေလာက္ဘူး...မလိုဘူးကိုထိုက္ရ..."
ဂ်င္မီက ေျဖတာျမန္လွသည္....
ဂ်င္မီက အဲ့ဒီ man spa မွာေနရမွာျဖစ္သည္...
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူေနဖို႔ခြဲရေတာ့မည္...
သူလည္းခြဲျခင္မည္မထင္ပါ....
ဂ်င္မီက ေက်ာပိုးအိတ္ေလးထဲကိုသူ႔အဝတ္အစားေတြထည့္လိုက္သည္...
ကၽြန္ေတာ္သူ႔လႉတ္ရွားမႉ့ေတြ ကို မ်က္ေတာင္မခတ္လိုက္ၾကည့္မိေနသည္...
ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ရင္ထဲ့စို႔နင့္ေန၍ဘာ လုပ္လို႔ ဘာေျပာရမွန္းတစ္ကယ္မသိပါဘူး.....
" ကိုထိုက္...."
ကၽြန္ေတာ္ၾကားေပမယ့္ မထူးျဖစ္ဘူး...လူက ခြဲရေတာ့မယ့္အသိစိတ္မို႔ စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ကို မခံးစားႏိုင္ဘူး....
"ကိုထိုက္..."
ဒုတိယအႀကိမ္ဂ်င္မီေခၚလိုက္တယ္ ..ကၽြန္ေတာ့္ကို...
သူ႔အသံေတြမွာ ငိုသံေႏွာေနတယ္....
တုန္ရီေနတဲ့အသံေတြေၾကာင္ ေခါင္းေမာ့ရံုေလးထူးလိုက္တယ္...
ဂ်င္မီ့ပါးေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတယ္....
ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္ရည္ေတြ ဝဲ လာတယ္....
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲေခါင္းထည့္ငို လိုက္တယ္....
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္....
"ကိုထိုက္ ကိုေတာ့မထားခဲ့ပါနဲ႔ဂ်င္မီရယ္....မေခၚႏိုင္ေသးရင္ ျပန္လာေတာ့ေတြ႕ပါေနာ္...ခုလဲ အတူေနဖို႔ ခဏခြဲတာဘဲမဟုတ္လား...."
ဝမ္းနည္းေနမွန္းသိလို႔ အားေပးေနရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က မခံစားႏိုင္ေလာက္ ေၾကကြဲေနရၿပီေလ...
တုန္ရီေနတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔မ်က္ရည္ေတြ က ဂ်င္မီ့ပုခံုးစြန္းေပၚက်သြားေသးတယ္...
"စိတ္ခ်ပါကိုထိုက္ရယ္....ခဏခြဲတာပါ...ဂ်င္မီအဲ့ဒီအလုပ္က ပိုက္ဆံစုၿပီး ကိုထိုက္နဲ႔ အတူေနၿပီတျခားတခုခု လုပ္မယ္စိတ္ကူးၿပီးသားပါ...ကိုထိုက္ ကို ခြင့္ရတာနဲ႔လာေတြ႕ပါ့မယ္....ေရာ့...ဒါယူထား...."
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဖဝါးထဲကို ေသျခာသြာထည့္ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္တန္ တစ္ထပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးလိုက္တယ္....
"ဟာ မဟုတ္တာ ယူသြားပါဂ်င္မီရာ...မလိုျခင္ပါဘူး..."
"ယူထားပါကိုထိုက္ရယ္..ဂ်င္မီအတြက္မပူပါနဲ႔...ဒီန႔စဝင္ ဒီေန႔ပိုက္ဆံရတယ္ကိုထိုက္ရဲ႕..ယူထားပါ...."
ဂ်င္မီကိုကၽြန္ေတာ္ နဘူးေလးနမ္းလိုက္သည္....
ဂ်င္မီရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေတြအလြတ္ရေအာင္ကၽြန္ေတာ္ရြတ္ေနမိသည္.
ေျခသံေတြၾကားရတာေဝးသြားသည္...
ကၽြန္ေတာ္ဝရံတာက ေန ဂ်င္မီကိုၾကည့္ေနမိသည္....
ဂ်င္မီက အိမ္ေအာက္ေရာက္မ အေပၚေမာ့ၾကည့္သည္...
ကၽြတ္ေတာ့္ကိုေတြ႕သည္....
ကၽြန္ေတာ္လက္ျပ ဖို႔ ခြန္အားမရွိပါ....
ဂ်င္မီေဝးကြာ သြားသည္ထိ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ထိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနမိသည္..ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြပူေလာင္လြန္းလွသည္...ကၽြန္ေတာ္ငိုေနမိၿပီ။
" သန္းထိုက္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ..."
စကားသံေၾကာင့္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္....
ေဇာ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဖက္ရင္းအားေပးတာျဖစ္သည္...
အားလံုးကိုသိထားသူ ေဇာ္ေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ရင္ဖြင့္ခ်မိသည္...
" ငါ ကလပ္မွာေျပာၾကည့္အုန္းမယ္ကြာ....ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ျခင္ေပါပါတယ္ကြာ..."
ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ ေဝးကြာေနရျခင္းသည္လြန္စြာမွစိတ္ေသာကေရာက္လွသည္...
အလြမ္ဆိုတာကိုၾကားဖူးရံုမၽွ အခုကၽြန္ေတာ္လြမ္းတတ္သည္...
ကႏြဲ႕ကလ် ေလး ေပါင္ေပၚလာအိပ္တတ္ေသာဂ်င္မီကို နာရီႏွင့္အမၽွသတိရေနမိသည္...
ဂ်င္မီအလုပ္အဆင္ေျပပါေစ လည္းစုေတာင္းေနမိသည္...
ကၽြန္ေတာ့္ကိုမေမ့ေအာင္လည္းစုေတာင္းမိေသးသည္....
အလုပ္က ဒီေန႔စဝင္ ဒီေန႔ပိုက္ဆံရတယ္ ဆို၍ massage ဆိုတဲ့အလုပ္ ဘာအလုပ္လဲ သိျခင္မိေသးသည္....
ခုဆိုဝရံတာက သံတိုင္ေတြမွီၿပီး လြမ္းေဆြးတတ္ေႏုၿပီ။
"သံေခ်ာင္း စက္မႉ့ဇံုထဲ အလုပ္တစ္ခုရွိတယ္လုပ္မလား..."
ကိုထြန္းက ေမးသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ျခင္အေျဖေပးလိုက္သည္....
"လုပ္မယ္ကိုထြန္း ဘယ္နားလည္း...."
"ေနစရာေပးတယ္...ထမင္းေတာ့ဝယ္စားရမယ္...တစ္လ ၄၅၀၀၀ ေလာက္ရမယ္...သံထည္ဆိုင္ နဲနဲပင္ပန္းမယ္"
ေနစရာေပးရင္ ကၽြန္ေတာ္ဒီကေျပာင္းရမွာေလ...ဂ်င္မီလာရင္မေတြ႕ရင္ဘးလိုလုပ္မလဲ...ဖုန္ဆက္ၿပီးလိပ္စာေပးရင္ေရာလာပါ့မလား ခုဆို တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီ..ညေနေတာင္ဖုန္းဆင္းဆက္မလို႔.....
"ေဟ့ေကာင္. ဘာစဥ္းစားေနတာလည္း....လုပ္ရင္ငါ ေျပာလာခဲ့မယ္ မနက္ျဖန္သြားရမယ္...."
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြလန္႔သြားသည္...စက္မႉဇံုဘယ္နားမွန္းမသိ
ထံုစံအတိုင္ကၽြန္ေတာ့္ေနရာသည္ဂ်င္မီမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဝရံတာေလးျဖစ္ခဲ့သည္..လြတ္လပ္ေနတဲ့ေဘးက ဂ်င္မီအိပ္ယာလည္းမရွိေတာ့ၿပီ။
အားလံုးအလုပ္ဆင္းသြားၾကသည္....ေဇာ္ေလးေတာ့က်န္ေနသည္...ကၽြန္ေတာ္နားလာရပ္ၿပီး....
" သန္းထိုက္ စက္မႉ့ဇံုထဲက သံဆိုင္ေတြက အရမ္းပင္ပန္းတယ္ ငါေတာ့မလုပ္ေစျခင္ဘူး မေလာပါနဲ႔အုန္း ငါ ဒီည ထပ္ေမးလိုက္အုန္းမယ္.....
"ကိုထိုက္...."
ေဇာ္ေလးနဲ႔စကားေျပာရင္း တံခါးဝကေခၚသံေၾကာင့္ေဇာ္ေလကိုတြန္းဖယ္ ထြက္လိုက္သည္...
"ဂ်င္မီ...."
ကၽြန္ေတာ္ ဘာဂ်ာတံခါးအားကုန္းဆြဲဖြင့္ၿပီး ဂ်င္မီ့ကို ဖက္ထားလိုက္မိသည္...
ရင္ေတြခုန္ေနတဲ့အသံေတြဂ်င္မီဆီက ၾကားေနရသည္...
"လြမ္းလိုက္တာ ကိုထိုက္ရယ္..."
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ စိတ္ထဲ ခံစားရသည္...
နဘူးေလးကိုနမ္းသည္....
ပါးေလးကိုနမ္းသည္....
ေနာက္....ဂ်င္မီ့ ႏႉတ္ခမ္ပါးေလးကို ထိကပ္လိုက္သည္..
"ကဲ...ကိုသံေခ်ာင္းတို႔ အိမ္ ဝႀကီးမွာ တံခါးပိတ္ၿပီးမ ျဖစ္ျခင္တာျဖစ္..ငါလည္းအလုပ္ သြားေတာ့မယ္....."
ေဇာ္ေလး ေျပာမွသတိျပန္ဝင္သည္...ဂ်င္မီက ရွက္သြားသည္...
ဝရံတာဘက္ မသိသလိုေလးသြားလိုက္သည္....