ေေေ ေဝဖန္အၾကံေပးလိုပါက author.thutalulin@gmail.com သုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

Saturday, May 23, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၁၄)

နာရီသံ

အပိုင္း (၁၄ )

အလုပ္ဟူသမၽွဂုဏ္ရွိစြဆိုေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ရေသာအလုပ္ကို အမွန္မလုပ္ျခင္ပါဘူး...
ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးလုပ္ဘူးတဲ့သူ ေတာ့မေျပာတတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ထဲသိမ္ငယ္သလိုထင္ရတယ္...
ငါမွားသြားၿပီလားလို႔လဲစိတ္ထဲထင္မိတယ္...
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ဆိုၿပီဂ်င္မီ ကိုမ်က္စိထဲျမင္မိေတာ့လည္း သက္ျပင္းရွည္ခ်ၿပီး .....
ေမွာင္လာတာနဲ႔အမၽွ ေယာက္က်ားေလး အရြယ္မ်ိဳးစံု မိန္းကေလးအရြယ္မ်ိဳးစံုတို႔ကအဝတ္အစားမ်ိဳးစံုး နဲ႔ ေတြ႕ေနရတယ္...တီးလံုးေတြကလည္း အစ ေတာ့နားေထာင္ေကာင္းသလိုနဲ႔ ေနာက္ေတာ့နားညီးလာတယ္...
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေပးထားတဲ့ပလတ္စတစ္ ထိုင္ခံုေလး ထိုင္မယ္အလုပ္ လူရြယ္တစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္...ေသးေပါက္တယ္..
"တစ္ရူး...."
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ၿပီးတစ္ရူးတဲ့...
"ေရာ့...အကို..."
ယာဥ္ေက်းစြာဘဲ ေျပာၿပီးေပးလိုက္တယ္
"ေရာ့.."
ေၾကာင္အအ ျဖစ္သြားတယ္...အဲ့လူရြယ္က ငါးရာတန္ တစ္ရြက္ထုတ္ေပးတယ္ေလ...
ကၽြန္ေတာ္ယူလိုက္တယ္..ကၽြန္ေတာ္ေငြလိုျခင္တာေလ...
"ေက်းဇူးပါ"
လူမ်ားမ်ားဝင္ရင္ အနံ႔ မနံေအာင္ ေဆးရတယ္...
ေက်ာက္ျပားေတြ ေမာ့တိုက္ရတယ္...
လူေတြကမ်ားလိုက္တာ...
"ဗိုက္ဆာလားသန္းထိုက္..."
အသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဇာ္ေလး....
"ရပါတယ္..မဆာေသးပါဘူး.."ေျပာသာေျပာရတယ္ ဆာသလိုလို။
"ေအးကြာ..ငါ ဝိတ္တာ ဘက္လူလိုရင္မင္းကိုေခၚပါ့မယ္ အခုေတာ့ မင္းကို ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္မလုပ္ႏိုင္မွာဆိုးလို႔...."
ေဇာ္ေလးစကားမဆံုးခင္ လက္ကာျပ လိုက္တယ္...
"ရပါတယ္ ေနာက္ေတာ့အသားးက်လာမွာေပါ့...."
ဟုတ္ပါတယ္ေလ အသားက်သြားမွာပါ...မီးေမွာင္ေမွာင္ဒီလိုေနရာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္သိတဲ့လူ ဘယ္သူမ ရြာက လာမွာမ မဟုတ္တာ....

ဘယ္လို ည ၁ နာရီထိုးသြားမွန္းမသိ...
လူပါးသြားၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ကပ္ ဘယ္ညာက ထိုးထည့္ထားတဲ့ပိုက္ဆံေလးေတြေရလိုက္တာ ၃၅၀၀ ရွိတယ္..
မဆိုးဘူးဘဲ...
လိုက္ပို႔တဲ့ ဖယ္ရီေပၚ တက္လိုက္တယ္ အခုဆို ေဇာ္ေလး ႏိုင္ကို သန္းထိုက္ ၃ ေယာက္ တစ္ဖြဲ႕တံ့ ကားဆရာႀကီးက ေအာ္တယ္..
"အဆင္ေျပလားသံေခ်ာင္း..."
ကိုထြန္းက တာဝန္ရွိသူပီပီေမးတယ္...
"ေျပပါတယ္ကိုထြန္း..."
"ေအးေျပရင္ၿပီးေရာ ေသျခာဂရုစိုက္ ဧည့္သည္ေတြကို ဂရုစိုက္ႏိုင္မွ အလုပ္အဆင္ေျပမွာ..."
ကိုထြန္းက ဘာအလုပ္မွန္းေသျခာမသိမွာေပမယ့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္...
အိပ္ၿပီ။ ႏွဘူးေပၚလက္တင္ၿပီးစဥ္းစားမိသည္....
လစာက ၄၀၀၀၀ အပိုတစ္မန္းနီးေလးသံုး စု...
အိမ္လည္းေပးရအုန္းမယ္...ေအာ္ ဂ်င္မီရယ္....
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲ ဂ်င္မီေရာက္လာမ လြမ္းသလို ျဖစ္လာသည္ ဂ်င္မီရဲ႕ ဖြာက်ဲက်ဲ ေခါင္းေလးကို ေပါင္ေပၚတင္ သိတ္ ျခင္သည္...ခ်စ္တယ္ဂ်င္မီ။
ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္...

အလုပ္ဆင္းတာ ၅ ရက္ေျမာက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ လူပါးသည္...
အိမ္သာဝ နားရပ္ေနတုန္း လူလတ္ပိုင္း တစ္ေယာက္ဝင္လာသည္။ ေသးေပါက္သည္...
ကၽြန္ေတာ္ ေသးေပါက္ၿပီးတစ္ရူးေပးဖို႔ေစာင့္ေနသည္...
အဲ့လူက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီး ၾကည့္လိုက္မ ဂြင္းထုေနသည္ လီးက မတိုမရွည္...ကၽြန္ေတာ္မသိေယာင္ေဆာင္ေနသည္..
၅ မိနစ္သာ သူဖိလ္းေတြတက္လာသည္...ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္သည္။
တစ္ရူးကမ္းေပးလိုက္ခ်ိန္ လေရ ေတြ ကို တစ္ရူးေပၚ ပန္းထုတ္လိုက္သည္....
"အား...ၿပီးသြားၿပီ တစ္ေၾကာင္း... အကိုေဆာ္ မလာလို႔ကြ...."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုရက္ေရာစြာ ၁ ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ေပးသြားသည္..
ဒီလိုလည္းရွိသည္...
ေနာက္ မိုးခ်ဳပ္ ၁၂ ေက်ာ္ မွာ ခ်ာတိတ္ ၂ေယာက္ ဝင္လာသည္.. ဟိုၾကည္ ဒီၾကည့္ႏွင့္ အိမ္သာခန္းထဲ ၂ ေယာက္ဝင္သြားသည္..
ကၽြန္ေတာ္က ပထမ ေတာ့ သေဘာမေပါက္...
ညည္းသံ သဲ့သဲ့ၾကားရသည္...
မသိပသာ ပတ္တာအေပါက္ၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္...
ေရႊေရာင္ဆံပင္ဆိုးထားေသာေကာင္ေလးသည္..ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးလီးကိုစုတ္ေပးေနတာျဖစ္သည္...
ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွသည္...၂ ေယာက္စလံုးေခ်ာသည္...လီးကေတာ့ အႀကီးပါ ပံုမွန္သာ...
မႉတ္ေနရင္းက သူက သူ႔လီးကို ထုေနေသးသည္...
အသံၾကား၍ လူတစ္ေယာကဝင္လာတာျဖစ္သည္....
ကၽြန္ေတာ္မသိသလိုေနလိုက္သည္...
ဝင္လာတဲ့လူေသးေပါက္ျပန္ထြက္သြားသည္...
ကၽြန္ေတာ္အိမ္သာထဲဆက္ေခ်ာင္းသည္....
ဟာ...ၿပီးသြားၾကၿပီ...
သူတို႔အတြဲထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုေသျခာၾကည့္သည္...
ကၽြန္ေတာ္ကသိတယ္ေနာ္ဆိုတဲ့ပံုမ်ိဳးၾကည့္လိုက္သည္..
ေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ႔ေကာင္ေလးက တစ္ေထာင္တန္ ၂ ရြက္ ထုတ္ေပးသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ယူလိုက္သည္...ေနာက္ေကာင္ေလးက လက္ျပၿပီးထြက္သြားသည္....

အိမ္ေရာက္လို အိပ္ယာထဲေရာက္သည္ထိ အလုပ္ကအိမ္သာမွာ ဂြင္းထုသြားတဲ့လူ....အိမ္သာထဲ ဝင္မႉတ္သြားတဲ့အတြဲ ေတြက မ်က္စိထဲျပန္ျပန္ျမင္ေနသည္....
ဂ်င္မီကိုသတိရသည္...ဂ်င္မီမလာတာ ၇ ရက္ျပည့္ၿပီ။ အလုပ္ေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔လား....ေတြ႕ျခင္လွၿပီဂ်င္မီရယ္...
ဂ်င္မီကိုသတိရလြန္း၍ ေယာင္ၿပီးလီးကို ကိုင္မိသည္။
ခုမသတိထားမိသည္..လီးက မထုတာၾကာ ေတာ့ေတာင္ေနသည္။
ေဘးဘီ အကဲခတ္လိုက္သည္။ အားလံုး အိပ္ေမာက်ေနသည္..
ကၽြန္ေတာ္ အသာေလး အိပ္ယာက ထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္...
လေရာင္က ေရာင္ေရာင္ေလးသာေနသည္....ပုဆိုးဂြင္းသိုင္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းနံရံမ်က္ႏွာမူၿပီးထုလိုက္သည္။
မ်က္စိထဲ ဂြင္းထုတဲ့လူ.မႉတ္ေနတဲ့ အတြဲေလး ဂ်င္မီ့ကို လိုးေနတာေတြ အားလံုးကို စိတ္ထဲ မ်က္စိထဲ အကုန္ျမင္ေနသည္။ ေဆာက္ရမ္းမိုက္သည္.. .

"ဟာ...."
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြတုန္ၿပီး လန္႔သြားသည္....
ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ဝကို ပူေႏြးေႏြး တခုေသာအရာက လာထိ၍ျဖစ္သည္။
"ဟာ...မင္းကလည္း ဘာျဖစ္တာလည္း ငါလည္းထုမလို႔ကြ"
ေဇာ္ေလးျဖစ္သည္ ဘယ္အခ်ိန္ အေနာက္ေရာက္ေနမွန္းမသိ
"ဟာ....ေတာ္ၿပီ မမိုက္ပါဘူး..."
ကၽြန္ေတာ္စိတ္တိုသြားသည္....
"လာေလကြာ တူတူထုမယ္..."
သူလွမ္းေခၚသည္...ေဇာ္ေလးက ေဘာင္းဘီတိုေအာက္ေလ်ာခ်ဝတ္ထားသည္...လီးက ေထာင္မတ္ေနတာႀကီးလြန္းလွသည္...
ကၽြန္ေတာ့္လီး ေပ်ာ့က်သြားသည္...အိပ္ယာျပန္ဝင္လာလိုက္သည္....
ေဇာ္ေလးဘာဆက္လုပ္သည္မသိ။

ဂ်င္မီဆီဖုန္းဆက္သည္...
"ဂ်င္မီလား...."
"ေအာ္ ကိုထိုက္ အင္း....ေျပာ....."
တစ္ဖက္က အသံေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္သြားသည္....
ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ.....ခ်စ္သူအသံေလးေၾကာင္ေပ်ာ္မိလိုက္သည္...ဂ်င္မီစကားေတြက ေအးစက္သလိုထင္ရသည္....
"ဟို...ဟိုေလ...သတိရလို႔ ဂ်င္မီရ....."
"ေအာ္..အင္း....လာခဲ့မယ္ေလ ညေန...."
လိူက္လွဲတယ္မထင္ေသာ အေျပာေၾကာင့္ျပန္ေမးလိုက္သည္...
"တစ္ကယ္လား...."
"အင္း...အင္း...ဒါဘဲေနာ္......"
ဖုန္းခ်သြားသည္..စိတ္ထဲေတာ့သိပ္မေက်နပ္ျခင္ပါ....
ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ကိုေမ့ေနလားမသိပါ....စိတ္မပါေတာ့တာလားမသိပါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္.....
ညေန လာမည္ဆို၍ ေဇာ္ေလးကိုခြင့္တိုင္ခိုင္းလိုက္သည္....
အားလံုးအလုပ္သြားၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဝရံတာ ကေနေမ်ာ္ေနမိသည္ ဂ်င္မီလာမယ့္လမ္ထိပ္ဘက္ေပါ့....
ညေနေဆာင္းၿပီး...အေမွာင္သန္းလာၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာေပၚလွဲ ရင္းဂ်င္မီ မလာေတာ့ေလာက္ဘူးထင္လိုက္ၿပီ
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
ကၽြန္ေတာ္အေျပးထဖြင့္လိုက္သည္....
ေသျခာပါၿပီ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေပါ့...
"ဂ်င္မီ....."
ကၽြန္ေတာ္ဖက္ထားသည္.....
"ကိုထိုက္ ဂ်င္မီအခ်ိန္မရဘူး...ခုေတာင္ခိုးလာတာ ဆိုင္ရွင္က ဖုန္းလာရင္ အျပင္ အလုပ္ထြက္လိုက္တယ္ထင္တာ....ဆိုင္ကလည္း လူက်တယ္....ေအာ္ဒါနဲ႔ ေရာ့..ပိုက္ဆံယူထားအုန္း..."
ဒီတခါပိုက္ဆံေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္...
"ဟာမယူဘူးဂ်င္မီသိမ္းထားပါ..ကိုထိုက္အလုပ္ရၿပီ အခုေတာင္ဂ်င္မီလာမယ္ဆိုလို႔နားတာ ေဇာ္ေလးတို႔ကလပ္မွာ..."
"ဟာ..ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ့...."
"လြမ္းလိုက္တာဂ်င္မီရယ္......"
"တူတူပါဘဲကိုထိုက္ရယ္...ျပန္ေတာ့မယ္ျကာလို႔မျဖစ္ဘူး..."
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ဒီပိုက္ဆံေတြယူထားပါ တစ္ေန႔ ကိုထိုက္နဲ႔အတူေနျခင္လို႔ပါ......"
မျငင္းသာလို႔ယူထားလိုက္ပါတယ္....
အေျပးျပန္ဆင္းသြားေသာဂ်င္မီကိုေငးၾကည္ရံုမ တျခားဘာမကၽြန္ေတာ္မတတ္သာခဲ့ပါ......
ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ေနဆဲ ဆိုတာေတာ့ေသျခာပါသည္။

No comments:

Post a Comment