ေေေ ေဝဖန္အၾကံေပးလိုပါက author.thutalulin@gmail.com သုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

Saturday, April 25, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၉)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၉ )

ဘာျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လိုက္ေျပးလိုက္ နဲ႔ ေပ်ာ္တယ္...
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေလ တဝူးဝူးတိုက္ေနေသာဝရံတာကိုသြားၿပီး ေျချပစ္လက္ျပစ္ ထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္တယ္....
ဂ်င္မီက အနားမွာ ထိုင္ရင္းကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးလို႔ လွဲခ် လိုက္ေတာ့တယ္....
ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အခုလို ဂ်င္မီ ကကၽြန္ေတာ့္ကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးဆက္ဆံတာအရမ္းသေဘာက်မိတယ္...
တခါတခါသူက လံုးဝ မႏြဲ႕ဘဲ ၾကမ္းၾကမ္းေလဆက္ဆံတတ္လို႔ပါ
"ကဲ...ေနာက္ေန႔ဘယ္လိုအလုပ္ဆင္းမလဲသန္းထိုက္ရာ...ငါ့ေၾကာင့္ဆိုေတာ့....."
သူ႔စကားမဆံုးခင္ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္....
"ေတာ္ပါကြာ...ဒီလို မ်က္ႏွာလိုက္တဲ့ လူ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ဆိုင္ငါျပန္မလုပ္ဘူး ေဇာ္ေလးတို႔ ႏိုင္ကို တို႔အကူညီေတာင္းၾကည့္အုန္းမယ္..."
ဂ်င္မီဘာမ မေျပာေတာ့ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚကသူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔အၾကည့္စံု ေနေလရဲ႕.....
တစတစျပံဳးလာတယ္...
သူ႔လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာျပင္တစ္ေလ်ာက္ပြတ္သတ္ေနေလရဲ႕...
ကၽြန္ေတာ့္ႏႉတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ လက္ညိႇးနဲ႔ ထိကပ္ပြတ္သပ္ျပန္တယ္....
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဂုတ္ပိုးကိုဆြဲယူငံု႔ေစတယ္..
အလိုက္သင့္ေလးကၽြန္ေတာ္ငံု႔လိုက္ေတာ့..သူ႔ႏႉတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ႏႉတ္ခမ္းေတြက ခ်ိန္သားကိုက္ထားသလို တန္းမတ္စြာထိကပ္ စုတ္ယူ ႏိုင္သြားေလရဲ႕....
ခ်ိဳၿမိန္လွပါ၏။....
အခ်စ္ပန္းတို႔သည္ အျမဲတမ္း အနမ္းေတြ ႏွင့္ထိေတြ႕တိုင္း ငံုရာမ ပြင့္အာလာရၿပီျဖစ္သည္.....
မိနစ္အနည္ငယ္ ၾကာမည္....

ဂ်င္မီးက ေျပာေလ်ာ့စြာလက္ေတြကိုခြာလိုက္သည္....
ဝရံတာမထ၍ အိမ္ထဲဝင္သည္...
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ လက္တစ္ဖက္ကို ဒီတခါအမိ အရ ဆြဲယူ လွဲခ်လိုက္သည္....
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ လဲၿပိဳက်သည္....
သူက အိပ္ယာဘက္လွိမ့္ခ်လိုက္သည္...
သူ႔ေပၚက အုပ္မိုး၍ ဂ်င္မီ့ရဲ႕ပန္းေသြးရာင္ထေနေသာ ႏႉတ္ခမ္းဖူးဖူးကို ျပန္လည္နမ္းရိူက္စုတ္ယူလိုက္သည္...
ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူသင္တာေလ..ခုကၽြန္ေတာ္နမ္းတတ္ပီ....အနမ္းေတြကို မလႊတ္ျခင္ေသးပါ....
ဂ်င္မီ့ ႏႉတ္ခမ္းေတြ အေမာေျဖခ်ိန္ ဂ်င္မီက လ်င္ျမန္စြာ အင္းက်ီ ေတြခၽြတ္သည္....ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္....
အတြင္းခံ ျဖဴျဖဴေလးဝတ္ထားသည္...
ကၽြန္ေတာ္က ထပ္မံ၍ ႏႉတ္ခမ္းေတြထိကပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္...
သူျပန္တြန္းသည္...ျပံဳးျပသည္...
သူ႔အျပံဳးေတြကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္....
ကၽြန္ေတာ့္ အင္းက်ီၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္သည္.....ခၽြတ္သည္....
ကၽြန္ေတာ္က တတ္လြယ္တာျဖစ္မည္...သူအင္းက်ီ ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ေနခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္လိုက္ၿပီ...
သူ႔ထက္ ကၽြန္ေတာ္က ကဲသည္...အတြင္းခံပါခၽြတ္လိုက္သည္....
အိပ္ယာေပၚမွ ဂ်င္မီ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္စြာၾကည့္ေနသည္....
ကၽြန္ေတာ့္က စိတ္လြတ္ထား၍ ဂ်င္မီ ႏွင့္ ဝရံတာ မွာနမ္းထဲက လီးက ေတာင္ေနၿပီ။
ခုေတာ့ ထိန္းမရေသာ သားေကာင္ပမာ တင္းမာ ေထာင္မတ္ေနသည္...
ဂ်င္မီ့ေဘးလွဲဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ျပင္သည္ႏွင့္ ဂ်င္မီက ကိုယ္ကိုေစာင္း၍ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားတိုးဝင္လိုက္သည္...
ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္က ေအာက္ကပက္လက္ျဖစ္သည္...
" ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..ဂ်င္မီ...."
ကၽြန္ေတာ့္လီးကိုေသျခာစိုက္ၾကည့္ေန၍ ေမးလိုက္သည္....
"သန္းထိုက္း..မင္းလီးကို ငါ ဟိုေန႔က ကိုင္လိုက္တာ ဒီေလာက္မရွိပါဘူး....."
"ဟ...အဲ့တုန္းက မေတာင္ေသးလို႔ေပါ့...."
"ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္...."
ဂ်င္မီမွတ္ခ်က္ေပးသည္...
ကၽြန္ေတာ္လီးက တစ္ကယ္ေတာ့ လံုးပတ္ က က်ပ္ေစ့ ဝိုင္းခန္႔သာရွိမည္ ရွည္တာေတာ့ ေတာင္လာရင္ ၇ လက္မ ခန္႔ရွိမည္....ဒစ္ကဖံုးေနေပမယ္. ေတာင္တာႏွင့္ ပြင့္ထြက္သြားသည္....
"ကဲ...ဂ်င္မီ စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္ေတာ့ ကြာ...."
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲရွိသလိုေျပာလိုက္သည္....
ဝမ္းလ်ားထိုးၿပီးကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားကေန ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္လီးကို အရင္းမွစုတ္ကိုင္လိုက္သည္.....
လက္တစ္ဆုတ္စာ အပို ထြက္ေနေသးေသာ ဒစ္ႏွင့္ လီးကို မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ ငံု ၍ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးသည္....
ကၽြန္ေတာ္ ေခတၱ ခဏ မိန္းေမာသြားသည္....
ဒီလို ဖိလ္လင္က တစ္ခါမ မခံစားဖူးေပ....ေယာင္ရမ္းၿပီး အိပ္ယာခင္းေတြကို ဆြဲဆုတ္လိုက္မိၿပီး ပါစပ္မ.....
"အား....အား....ဂ်င္မီ..အ...အ....."
အရမ္းေကာင္းသည္....
ဂ်င္မီႏႉတ္ခမ္းသားေတြသည္ ကၽြန္ေတာ့္လီး ဒစ္ေတြကို အသြင္းအထုတ္စုတ္ယူလိုက္တိုင္း လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းေတြကို ထပ္တလဲလဲ ဆုတ္ေျခမိသည္ဂ်င္မီ ကအရွိန္ျမန္လာသည္...လီကိုကိုင္ထားေသာလက္ကိုလႊတ္၍ သူ႔ အာေခါင္ အထိ စုတ္ယူ လိုက္တိုင္ ကၽြန္ေတာ္ လူးလိမ့္စြာခံစားရသည္...
သူ႔ လ်ာဖ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဒစ္ အကြဲေၾကာင္းကို တေစာင္း ထိုး၍ပြတ္တိုက္လိုက္ခ်ိန္တြင္...ဆီးသြားျခင္သလိုလို လီေရ ထြက္ျခင္သလိုလို ခံစားရသည္....
" ရွီး.....ကၽြတ္..ကၽြတ္ အား ဂ်င္မီရာ..အား....."
ထိန္းမရေတာ့ပါ....ကၽြန္ေတာ္ထြက္ေတာ့မည္....ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်င္မီေခါင္းကို ကိုင္၍ လီးကို သူ႔ပါစပ္မ ခၽြတ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္...
မရပါ....သူက ကၽြန္ေတာ္လီကို အရွိန္ျပင္းစြာျပင္းစြာခပ္ျမန္ျမန္စုတ္ခ်လိုက္သည့္အတြက္ သူ႔ ပါးစပ္ထဲကိုကၽြန္ေတာ့္လီးေရ ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္....
ကၽြန္ေတာ္အရွိန္ေသသျပဳလာသည္ ႏွင့္ သူလည္းေျဖးညင္းစြာအရွိန္သတ္စုတ္ရင္းပါစပ္မလီးကို ခၽြတ္သည္
ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္ရင္း ၿငိမ္သက္လိုက္သည္....
ဇတ္ကနဲ ဂ်င္မီအိမ္ေနာက္ေဖး ထေျပးေလသည္....
ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာတစ္ခုရွိသည္....ဂ်င္မီလည္းေတာင္ေနသည္...

"ဂ်င္မီ...."
"ဘာလဲ..."
တစ္ကယ္ဆိုကၽြန္ေတာ္က အဲ့လိုထူးတာမႀကိဳက္ပါဘူး...
"မင္းအဲ့လိုလုပ္ေပးတာ ငါ့ကိုခ်စ္လို႔ပါ့ေနာ္...."
ဂ်င္မီ က ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေျဖပါ...ေနာက္မ...
"ဟုတ္တယ္ သန္းထိုက္ ငါ့ဘဝမွာ အခ်စ္ဆိုတာ မင္းနဲ႔စေတြ႕တာဘဲ....ဒါေပမယ္. မင္းေရာက္လာတုန္းက ေတာ့ မင္းကို ခ်စ္ဖို႔ေနေနသာသာ စိတ္ကူးေတာင္မယာဥ္မိဘူး...
"ဒါဆိုအခု ငါ့ကို မင္းခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးလား..."
ကၽြန္ေတာ့္အေမးဆံုးသည္ႏွင့္....
" မင္းဖ်ား တဲ့ေန ကစုၿပီး မင္းကို ငါဂရုစိုက္မိတယ္...မင္းက တစ္ကယ္ခ်စ္ဖိုးေကာင္းတယ္..အဲ့ဒီထဲက မင္းနဲ႔ ခြဲရမွာ..မင္းနဲ႔ေဝးရမွာ ငါေၾကာက္လာတယ္...မင္းမရွိရင္ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး....
ေနာက္ဆံုးငါ မင္းနဲ႔အလုပ္တူတူလုပ္ၿပီး အခ်ိန္းတိုင္းမင္းအနားမွာေနျခင္မိလာတယ္...ဒါငါ အမွန္ေျပာေနတာပါ ငါ..ငါ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္...
ကၽြန္ေတာ္လည္းခ်စ္ေနၿပီ။
မခြဲျခင္ပါ....
ေျခသံေတြၾကားေနရသည္...ဘယ္သူျပန္လာတာျဖစ္မလဲ...
ကိုထြန္းျပန္လာရင္ေတာ့ စကားေတြေျပာရအုန္းမည္....
ဘာျဖစ္ျဖစ္..ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးရင္ဆိုင္မည္....
ဂ်င္မီေရွ႕ ကပ္ရပ္ၿပီ....
"ငါတို႔ မခြဲဘူေနာ္....ရႊတ္...."
ဂ်င္မီ့ကို နမ္းလိုက္သည္...

နာရီသံ အပိုင္း (၈)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၈ )

ကၽြန္ေတာ္က ဟန္မပ်က္ ဝရံတာမွာဆက္ရပ္ေနလိုက္တယ္...
ဂ်င္မီက ေနာက္ဖက္မွာ တေနရာရာမွာရွိမယ္. ....
"သံခ်ာင္း ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား.....အားလံုးေနေကာင္းၾကတယ္ဟုတ္..."
"ေကာင္းတယ္ကိုထြန္း...ဘႀကီးစိုးလည္းေနေကာင္းတယ္..."
"ေအးကြာငါလည္း အိမ္ေတာ့ျပန္အုန္းမယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ကိုထြန္းနဲ႔ေျပာေနခ်ိန္ ဂ်င္မီကို အိမ္ေနာက္ဖက္လွမ္းရွာမိတယ္..သူ အိမ္သာထဲေနမွာ...
ေနာက္ထပ္ေျခသံေတြၾကားရသည္...
ေဇာ္ေလး နဲ႔ႏိုင္ကိုျဖစ္သည္...ထံုစံအတိုင္းသူတို႔က ငါးကင္ေတာ့ေသျခာေပါက္ပါမည္....
"ကိုထြန္းေရ ပုဂံယူခဲ့ပါဗ်..."
ေျပာရင္း ႏိုင္ကိုက ေနာက္ေဖးက ကိုထြန္းကိုပုဂံမွာသည္...
"ဒီေန႔ေတာ့ငါးကင္က တစ္ေကာင္ဘဲရတယ္...ၾကက္သားသုတ္ပါတယ္...ဂ်င္မီေရာ..."
ေဇာ္ေလးကေျပာရင္း ငါးကင္ႀကိဳက္ေသာဂ်င္မီ့ကိုေမးသည္...
"ရွိတယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ေျဖရင္းအိမ္ေနာက္ဖက္လွမ္းၾကည့္သည္...
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္သည္...
"ဂ်င္မီ လာေလကြာ..."
ဟန္မပ်က္ကၽြန္ေတာ္ေခၚေတာ့အနားလာထိုင္သည္...
အခ်ဥ္ထုတ္ကိုကၽြန္ေတာ္ကဖ်ည္သည္..ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီ...
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကယူၿပီးၿဖီသည္..အသံုးမက်ဘူးဆိုေသာအၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္သည္.....အဲ့ဒီ့အၾကည့္ကို ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္သည္...
အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေသာအမူအယာလိုျဖစ္သည္....
အားလံုးက စကားေတြ အရမ္းေျပာေနၾကသည္...
ကၽြန္ေတာ္က ငါးကင္ အသားေလးေတြကိုဖဲ့ၿပီးပုဂံအလြတ္ေလးထဲထည့္လိုက္သည္ သူၿဖီထားေသာအခ်ဥ္ထုတ္ေလးကို ယူ ဆမ္းလိုက္သည္...အနားကခပ္ယင္း တစ္ေခ်ာင္း တပ္ၿပီးဂ်င္မီေရွ႕ခ်ေပးလိုက္သည္....
"ေဟ့ေကာင္..သံေခ်ာင္း...ေအာင္မေလး..ႏုရြေနလိုက္တာ..ဂ်င္မီ့မင္းမယားမ်ားမွတ္ေနလား...."
ပတ္ကနဲ ကိုထြန္းအေျပာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပိုသြားတာသိသလို ဂ်င္မီလည္းမ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ပုဂံျပန္တြန္းခ်သည္....
"ဟား..ဟား..မင္းကလည္း စတာပါကြာ...ဂ်င္မီငါးကင္ႀကိဳက္တာ သံေခ်ာင္းသိတယ္ေလ ေတာ္ၾကာဂ်င္မီမဝမွာဆိုးလို႔ ဟုတ္တယ္မလား..."
ႏိုင္ကိုက ေျပာရင္းရီေျပာေျပာသည္....
"စားၾက ငါတို႔က ဆိုင္မွာ စားၿပီးသား...အားမနာနဲ႔..".ေဇာ္ေလးကေျပာသည္....

"ကိုထြန္း...."
"ေျပာ ဘာလည္း...."
"ဂ်င္မီက ဆိုင္မွာဝိတ္တာလုပ္ျခင္လို႔တဲ့...."
"ဂ်င္မီက...ေဟ့ေကာင္ ဟုတ္မလည္းလုပ္ပါကြာ..ႏုႏု ဖတ္ဖတ္ သေဌးေနာ္..."
ကိုထြန္းကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ကိုထြန္းက မယံု....
"ဟုတ္တယ္ကိုထြန္းေျပာေပးပါလား...."
"မင္းမလုပ္ႏိုင္ပါဘူးဂ်င္မီရာ... အခုမင္းအလုပ္ကအဆင္မေျပလို႔လား..."
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရင္ၾကည့္သည္....
"သူ အဲ့အလုပ္ကထြက္လိုက္တာၾကာၿပီ..."
ကၽြန္ေတာ္ဘဲဝင္ေျဖ လိုက္တယ္...
"ပင္ပန္းတယ္ေနာ္ ဂ်င္မီ ...စဥ္းစားအုန္း...ဆိုင္မွာ..လကုန္ရင္ ထြက္မယ့္တစ္ေယာက္ရွိတယ္ မင္းကိုအစားသြင္းလိုက္ရံုဘဲ။ မင္းလုပ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး....."
"ကိုထြန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္လည္းရွိတာဘဲ ဝိုင္းကူတာေပါ့...."

ဒီေန႔ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္မွာ စၿပီးအလုပ္ဆင္းသည္...
ဟင္းပြဲေတြရြတ္ျပသည္...သူနားေထာင္ေနၿပီး...
"မွားရင္ ဆူလား..."
ဂ်င္မီကျဖတ္ေမးသည္...
"ဆူတာေပါ့...မမွားေအာင္ သခ်ာမွတ္ေလ ေနာ္...."
ကၽြန္ေတာ္ေသျခာေျပာျပသည္...စိတ္လည္းပူသည္....
လူကတေျဖးေျဖးက်လာသည္....တတ္ႏိုင္သေလာက္ကၽြန္ေတာ္ဘဲ အေျပးအလႊားေအာ္ဒါ ေကာက္သည္...အကူသေဘာေလာက္သာ ဂ်င္မီ့ကို ထားသည္..
"ဂ်င္မီေညာင္ရင္ အေနာက္ဖက္ခဏ သြားထိုင္ေလ..."
ကၽြန္ေတာ္ဂ်င္မီ့ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိေနသည္...သနားသည္။
ဂ်င္မီမထိုင္ရဘဲေရွာက္ေနေတာ့ေညာင္းမွာေသျခာသည္။
"ရပါတယ္..မေညာင္းပါဘူး..."
ဂ်င္မီက တတ္သေလာက္ေတာ့လုပ္ရွာပါသည္။
အိမ္သာဘက္ဂ်င္မီထြက္သြားေတာ့ မသိမသာကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားသည္....လူရွင္းေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲက စႏိုးတာဝါေလးေဖာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သုတ္ေပးမိသည္...ေခၽြးေတြ ပ်ံေနလို႔ေပါ့....
"ဟာ......."
လ်က္တစ္ပ်က္ကၽြန္ေတာ့္ပါးကို ဂ်င္မီ နမ္းၿပီးေျပးထြက္သြားသည္...
စႏိုးတာဝါစ ေလးကိုင္ရင္းကၽြန္ေတာ္က်န္ေနခဲ့သည္..အံ့ဩ မိသည္...မထင္ထားပါ..ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္စြာျပံဳးရင္းထြက္လိုက္သြားသည္....
ပထမအလုပ္တစ္ရက္ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့သည္....
ပင္ပန္းလို႔ေနမည္..ဂ်င္မီ..အိပ္ေပ်ာ္ေနတာခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွသည္။
၃ ရက္ေျမာက္ေန႔ စေနေန႔ လူအရမ္းက်သည္....
" ဒါမဟုတ္ဘူးတဲ့...."
အေၾကာ္ဆရာကို ဂ်င္မီက ေျပာသံၾကားရသည္...
"ေဟ့ေကာင္ မင္းေျပာလို႔ငါလုပ္ေပးလိုက္တာ မဟုတ္ရင္ မင္းေသာက္ျပစ္လိုက္လာျပန္မပို႔နဲ႔..."
"ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္ေလဆရာ ခ်ဥ္စပ္လို႔...."
"ေဟ့ေကာင္ ရွာမရွည္နဲ႔သြား......"
အေၾကာ္ဆရာက ဂ်င္မီေျပာတာနားမေထာင္ေမာင္းထုတ္ေနသည္....
"ခင္ဗ်ားကလည္း...လူက်ေနတာစိတ္ရွည္ပါဗ်..."
ကၽြန္ေတာ္ဝင္ေျပာလိုက္သည္....
"ေဟ့ေကာင္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္..."
ကၽြန္ေတာ္ေဒါသျဖစ္သြားသည္....
"ဒါကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ဘဲ...သူက လူသစ္ေလ နဲနဲ ေတာ့သီးခံေပးေပါ့...."
"ခြမ္..."
အေၾကာ္ဆရာက ဖန္ခြက္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္၍ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္..အားလံုး ဂ်ာႀကီး ႏွင့္ ကိုထြန္းအနားေရာက္လာသည္....
ဂ်င္မီ ကေၾကာက္ေနတာကၽြန္ေတာ္သိသည္....
"ဘာျဖစ္တာလည္း ..."
"အလုပ္ရႉတ္ေနတာျပသနာလာရွာေနတယ္ေနာ္ဂ်ာႀကီး..ဟင္းပြဲေတြလည္းခဏ ခဏ မွားတယ္...ၿပီးေတာ့ လာၿပီးမဆိုင္တဲ့ေကာင္က ဆရာလာလုပ္ေနတယ္...ေျပာထားေနာ္ ငါလုပ္မိမယ္..."
အေၾကာ္ဆရာက ဂ်ာႀကီးကိုဦးတည္ေျပာေနသည္...ကိုထြန္းက အနားကေန..
"ကဲ....ကဲသြားသြား မင္းတို႔..."
"ဘာဟင္းပြဲ မ မွားဘူးကိုထြန္းသူ သက္သက္ေျပာတာ..ဂ်င္မီေသျခာမွာတာကၽြန္ေတာ္ၾကားတယ္.."
"ေဟ့ေကာင္..ဆက္မရွည္နဲ႔ သြား..ငါလုပ္လိုက္ရ....."
ဂ်ာႀကီး က လက္ရြယ္ၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုက္မယ့္ ဟန္ျပင္ၿပီးေျပာသည္...ကၽြန္ေတာ့္မိဘကေတာင္ မရိုက္တာ ရိုက္ၾကည့္ပါလား..ခ်က္ျခင္းဘဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ဂ်ာႀကီးကို...
"လုပ္ၾကည့္ပါလား ခင္ဗ်ားျပန္လုပ္မွာေပါ့...လာေလ....."
"ေဟ့ေကာင္..သြားထြက္သြား...မင္းငါ့ဆိုင္ မွာအလုပ္လုပ္စရာ မလိုဘူး ×××..××..သြားခုထြက္သြားစမ္း...မျမင္ျခင္ဘူးငါ့ကိုစိန္ေခၚတာလား×××...သြား...."
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုထြန္းက ဆိုင္ျပင္ေခၚဆြဲထုတ္လာသည္....
"မင္းျပန္ေတာ့ သံေခ်ာင္ ဂ်ာႀကီေပါက္ကြဲေနၿပီ..."

"ျပန္ရေအာင္သန္းထိုက္....."
အနားမွာ ဂ်င္မီရပ္ၿပီးကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကိုကိုင္ၿပီးျပန္ဖို႔ေခၚသည္....
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေသာဆိုင္ကိုက်ာခိုင္းၿပီး အေမွာင္ထဲ လမ္းေလ်ာက္ျပန္ခဲ့သည္....
တစ္ေယာက္ထည္းမဟုတ္ပါဘူး....
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးနားမွာကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့.....
ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တဲ့..ဂ်င္မီလည္းပါလာတယ္ေလ....
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ဗဟို လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ လမ္းေလ်ာက္ေနဆဲ....
ဂ်င္မီ့လက္ေတြကၽြန္ေတာ္ ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္...
ေလႏုေအးေတြတိုက္ေတာ့ ဂ်င္မီဆံပင္ေတြ ဖြာၾကေနတာ တစ္ကယ္လွတယ္...
ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္တယ္....
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ၾကည့္တယ္....
"ဟင္..ဟင္း..ခိခိ...."
ဂ်င္မီရီရင္ေျပးတယ္....
ကၽြန္ေတာ္လက္ဆြဲထားရင္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းသူ႔ေနာက္ပါသြားတာေပါ့.....

နာရီသံ အပိုင္း (၇)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၇ )

ရုတ္တစ္ရက္ၿငိမ္သက္သလိုျဖစ္သြားသည္...
ကၽြန္ေတာ္ဂ်က္ခ်လိုက္၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၂ ေယာက္လံုးေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္...
ေရခ်ိဳးခန္းသည္ အေနာက္လမ္ၾကားဘက္ အင္းဂေတ ဘေလာက္တုန္း ၾကားမွဝင္ေနေသာအလင္းေရာင္သာ ရွိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဂ်င္မီကိုျမင္ေနရသည္..သူလည္းကၽြန္ေတာ္ကိုျမင္ေနပါမည္..ကၽြန္ေတာ္ကန္ထဲက ေနေရတစ္ ခြက္ခပ္ခ်ိဳးလိုက္သည္....
ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ႏွင့္ အနီးကပ္ဆံုးရွိပါလ်က္ၿငိမ္သက္ေနသည္...
"ခ်ိဳးေလဂ်င္မီ..."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္းေရခြက္ထဲကေရ ႏွင့္ ပက္သလို ေလာင္းလိုက္သည္....
"ငါထြက္ မယ္..."
"ဟာ..မင္းကလည္းစိတ္ဆိုးသြားတာလား...ေရာ့....ေရာ့ ခ်ိဳးခ်ိဳး ငါထြက္ေပးမယ္...."
တစ္ကယ္ဘဲကၽြန္ေတာ္ ဂ်င္မီ့ကိုစိတ္မဆိုးေစျခင္သူပါ။
"မဟုတ္ဘူး..ငါ...ငါ...စိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္...ဟာ..ထြက္ေတာ့မယ္"
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာၿပီး တံခါးဖြင့္ဖို႔ ဂ်င္မီျပင္ လိုက္သည္...
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္...
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဂ်င္မီကိုကၽြန္ေတာ္ အေနာက္ကေန ခါးကိုဖက္ၿပီးကိုယ္ျခင္းထိကပ္လိုက္၍ျဖစ္သည္...
သူတံခါးဆက္မဖြင့္ပါ...ရပ္ေနသည္....
ဂ်င္မီထံမ ရင္ခုန္သံၾကားရသလိုရွိသည္....
ရုတ္တရက္...သူကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္၍ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကိုေသျခာၾကည့္သည္..
"သန္းထိုက္ ငါ မင္း နဲ႔ က်မ အရံူးေပးလိုက္ရၿပီ...ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္..."
ကၽြန္ေတာ္အံ့ဩသလို ရီျခင္ သလို ဘဲျဖစ္မိသည္...
ဒါပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဆက္ၿပီးဖက္ထားသည္...
မိနစ္အနည္းငယ္သာၾကာသည္...ဂ်င္မီ့ညာဘက္လက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘာင္းဘီနီညိဳေလး အတြင္းက လီးကို ႏိူက္ယူ ကိုင္လိုက္သည္..
"ဟာ....."
လႊတ္ကနဲထြက္သြားတဲ့အသံ နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္တြန္႔သြားသည္....
"ေဂ်ာက္...."
တံခါးဖြင္ၿပီးထြက္သြားသည္...
ကၽြန္ေတာ္ေရဆက္ခ်ိဳးေနလိုက္သည္...စဥ္းစားမိသည္...
သူကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့.....
ကၽြန္ေတာ္လည္းတစ္ကယ္ဆိုဂ်င္မီ့ကိုခ်စ္တယ္...
သဘာဝမက်တာေတာ့သိတယ္....
ေယာက္က်ားျခင္းခ်စ္မရတာလည္းသိတယ္...ခုေတာ့ ခ်စ္ရလို႔ သူလည္းခ်စ္တယ္..ကၽြန္ေတာ္လည္းခ်စ္တာေပါ့.....
ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္ေတာ့ ေလွခါးကေျပးဆင္းသြားတဲ့အသံၾကားတယ္...
ဂ်င္မီေပါ့....ရွက္သြားလားမသိ....

ညမိုးအေတာ္ခ်ဳပ္မ ျပန္လာတယ္...
ေနာက္ ၂ နာရီေလာက္ဆို ကိုထြန္းတို႔ျပန္လာေတာ့မွာ...
ကၽြန္ေတာ္ ဝရံတာကျမင္ေနရၿပီးသားဂ်င္မီျပန္လာတာ....
"ဘယ္ သြားေနတာလည္းဂ်င္မီ...."
ဘာမ မေျဖဘဲေခါင္းႀကီးေအာက္ငံု႔ ၿပီးသူ႔အိပ္ယာ မွာဝင္လွဲသည္....
"ဂ်င္မီငါ့ကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား..."
"ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး....ငါေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လုပ္လိုက္မိတာ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...ငါ စိတ္ေတြဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး...တစ္ခါမလည္းမျဖစ္ဘူးဘူး...."
ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးၿပီးေမးလိုက္သည္....
"ေအာ္...ငါ့ ေဂြးလာကိုင္တာကိုလား...."
ဂ်င္မီ ရီလိုက္သည္....
"ေခြးေကာင္ မင္းကေျပာလိုက္ရင္ပၚတင္ႀကီး...."
"ဟ...ငါကေတာသား ေပၚတင္ဘဲ....ဒါနဲ႔ မင္းကိုေမးမယ္...ေယာက္က်ားေလးျခင္းမင္း နဲ႔ငါ ခ်စ္သူ ျဖစ္လို႔ရလားမရဘူးလား...."
ကၽြန္ေတာ္ကို ဂ်င္မီက ၾကည့္ေနသည္....
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ေဘးဝင္လွဲလိုက္သည္....
သူက ခပ္ရြံရြံေလး တစ္ဖက္ကို ကိုယ္ ေရြ႕ လိုက္သည္...
"ရလားဆို..ဂ်င္မီ...."
ထပ္ေမးလိုက္သည္....
"မရဘူး...."
သူေျဖသည္....
"ဒါဆိုဘာလို႔ငါ့ကိုခ်စ္တာလည္း...ငါကျပန္ခ်စ္မလို႔...."
"အန္...."
ဂ်င္မီတစ္ဖက္လွည့္သြားသည္....
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုယ္ကို ဆြဲလွည့္ခ်ိန္ ဝရံတာကိုထေျပးေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္သည္..သူ ေနာက္ကေန ကိုယ္ ကို ထပ္တူက် ဖက္လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မ်က္ႏွာသူျပန္မူၿပီး လ်င္ျမန္စြာ ကၽြန္ေတာ့္ႏႉတ္ခမ္းေတြကိုစုတ္ယူလိုက္သည္...
တစ္ခါမ ႏႉတ္ခမ္းသားျခင္းထိစပ္မႉ့မရွိဘူးေသာကၽြန္ေတာ္ ၿငိမ္သက္စြာေနမိသည္....
ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည္...ေႏြးအိေနေသာ ဂ်င္မီ ႏႉတ္ခမ္းသားတို႔သည္ ႏွင္းဆီဖူး အေသြးအေရာင္ အနံ႔အရသာ ျဖစ္သည္ထင္မိသည္....ခ်ိဳျမန္လြန္း၍ မိန္းေမာမိသည္....
ဝရံတာမွ မျပည့္ဘဲရွိသာလေရာင္ကိုဂ်င္မီကေက်ာေပးထားသည္။
ကၽြန္ေတာ္မရုန္းပါ ဂ်င္မီလက္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးေတြကို ထိကပ္ထားေလသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ လက္ႏွစ္ဖက္က ဂ်င္မီ့တင္သားေတြဆီစိတ္ကစြဲေဆာင္၍ ပြတ္ညႇစ္မိသည္....
ေအာက္က ကၽြန္ေတာ့္လီးက အတြင္းခံမပါေသာ အားကစားေဘာင္းဘီတို အေပ်ာ့သား ထဲက တိုးထြက္ျခင္ေနသည္...
ဂ်င္မီ ကၽြန္ေတာ့္ႏႉတ္ခမ္းေတြကို ခြာလိုက္သည္....
အားလံုးညည့္ယံ ေၾကာင့္တိတ္စိတ္ေနသည္....
အခ်စ္သည္အလြန္စြမ္းအားျပင္းထန္လို႔ျဖစ္မည္...ကၽြန္ေတာ္ဘာဆိုဘာမ မျမင္ပါ....
ဒီတစ္ခါထပ္ၿပီးပန္းေသြးေရာင္ ႏႉတ္ခမ္းေတြကိုစုတ္ယူလိုက္တာကၽြန္ေတာ္ပါ....
ဂ်င္မီ ဆီက ရရွိလိုက္ေသာ ဒီႏႉတ္ခမ္း အထိအေတြ႕ တို႔သည္ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးေသာ အထိအေတြ႕ထဲပါဝင္ပါမည္.....
ဂ်င္မီ နဲ႔ထိကပ္ေနရင္း ဂ်င္မီညာလက္တစ္ဖက္ က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ပါးလႊာေသာ ေဘာင္းဘီတိုထဲမွ လီးကို ပြတ္သပ္ေနသည္...
သိသည္ လီးက တင္းမာေနၿပီ။
ဂ်င္မီေအာက္ကိုလ်ိဳ၍ထုတ္ယူလိုက္သည္...လက္မႏွင့္ ဒစ္ထိပ္ကိုပြတ္သည္.....
ကၽြန္ေတာ္ၾကက္သီးေတြထေနသည္...
ႏႉတ္ခမ္းေတြေတာ့ မလြတ္ေသးပါ....
အရည္ၾကည္ စို႔ လာ၍ ဒစ္ တစ္ဝိုက္ေခ်ာမြတ္ေနသည္။
ဂ်င္မီေနာက္ကိုခြာမည္လုပ္သည္....
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္ ထိုင္ခ် လိုက္သည္....
"ေဂ်ာက္...."

ဂ်င္မီေနာက္ေဖးဘက္ေျပးသြားသည္....
ကၽြန္ေတာ္နာရီလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္...
ဒါ ကိုထြန္းတို႔ျပန္လာခ်ိန္ဘဲ....
စိတ္ထဲက တီးတိုးရြတ္မိသည္....
"ဂ်င္မီရာ...ေရ အတူခ်ိဳး ထဲက ဆို ၿပီးေရာ......."

နာရီသံ အပိုင္း (၆)

နာရီသံ

အပိုင္ ( ၆ )

လူဆိုတာျဖစ္ျခင္တာျဖစ္ခြင့္အျမဲရႏိုင္မဲ့အေနအထားအျမဲမရွိပါဘူး
ဂ်င္မီဘာလုပ္လည္းကၽြန္ေတာ္သိေပမယ့္ သူ႔စိတ္ကိုေလးစားတယ္..အိမ္ကလူေတြ မသိေပမယ့္မသိသလိုကၽြန္ေတာ္မေျပာပါဘူး....
တခါတေလ ဂ်င္မီက ၂ ည အိပ္ေလာက္ေပ်ာက္သြားသလို တခါတေလ လည္း ၅ ရက္ေလာက္အိမ္က ဘယ္မ မသြားပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က သူအိမ္မွာရွိတဲ့ရက္ေတြဆိုစိတ္ထဲၾကည္ၾကည္လင္လင္ရွိတယ္...
ခုဆို သူ႔ကိုအလုပ္အဆင္ေျပလားလို႔ မေမးျဖစ္တာၾကာသလို... သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရင္းႏွီးမႉ့ကလဲ ေနာက္တစ္လျပည့္လာခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုလြမ္းသည္..
အဖြား နဲ႔ႀကီးသန္းလဲသတိရသည္...
ထုတ္လာတဲ့လစာေလးရတြက္ရင္း အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္..
အေမနဲ႔ အဖြား ႀကီးသန္းအတြက္ လွည္းတန္းေစ်းမ ပါတိတ္ဝယ္သည္....မနက္ျဖန္ရြာျပန္မည္...
"ငါ ရြာျပန္မလို႔ဂ်င္မီရ...."
"ဟုတ္လား...ေအးေပါ့...ျပန္သင့္တယ္ေလ မင္းအေမလည္းလြမ္းေနေရာေပါ့...."
ဂ်င္မီကလူႀကီးတစ္ေယာက္လို စကားသိပ္ေျပာတတ္သည္...
အဲ့ဒီညက အလုပ္က ျပန္လာၿပီး အထုတ္အပိုးျပင္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ျဖစ္ပါ...
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ရႉတ္ေနတာကို သူ႔အိပ္ယာကေနထိုင္ၾကည့္ေနသည္.. .
"ဘဲႀကီး နဲ႔ အဆင္ေျပလားဂ်င္မီ..."
အဆပ္ အဟတ္မ ရွိေမးလိုက္လို႔ဂ်င္မီက နဲနဲေတာ့အံ့ဩသြားသည္....
"ဒီလိုပါဘဲ....မင္းဘယ္ေတာ့ျပန္လာမလဲ.."
"ခြင့္က ၂ ရက္ဘဲရတာ ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔ေပါ့ကြာ..."
သူ႔အေျဖ ကိုကၽြန္ေတာ္လည္းအေလး မထားလိုက္ပါဘူး...
"အိပ္ လိုက္အုန္းမယ္ကြာ...ကားက ေန႔လည္ကားဆိုေတာ့...."
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရင္းအိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္...
ဂ်င္မီက သူ႔အိပ္ယာေလးကို ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာ ႏွင့္ ထိကပ္ လိုက္သည္....
သူဘာအဓိပၸါယ္ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး..
"ငါမင္း နဲ႔တူတူအိပ္ျခင္လို႔...."
ကၽြန္ေတာ္ နားကပ္ၿပီးေျပာတယ္...
"အရူး...ဘယ္ေလာက္မ မေဝးဘဲနဲ႔...."
ပင္ပန္းလို႔အားလံုးအိပ္ေမာက်ေနသည္....
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ဂ်င္မီကေတာ့..အိပ္ယာ ၂ ခုေပါင္း မွာ ၂ ေယာက္ကပ္လ်က္ျဖစ္ေနသည္....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဘာမ မထူးပါဘူး....
ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္အိပ္သည္...ခဏေနေတာ့ေျပာသည္..
"သံေခ်ာင္း ဒီဖက္လွည့္ကြာ...."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုသံေခ်ာင္းလို႔ ကိုထြန္းေခၚတာသာမေျပာသာလို႔မေျပာတာပါ....
သံေခ်ာင္းလို႔ေခၚရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဆိုးတယ္....
"ဂ်င္မီ..မင္းေနာ္ ..ဘာ သံေခ်ာင္းလဲ...."
စိတ္ဆိုးတဲ့ေလ သံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ဘက္လွည့္လိုက္သည္...
သူ႔ ဆီက အျပံဳး ခ်ိဳခ်ိဳ မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ အနီးကပ္ဆံုးမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ျမင္ေတြ႕ရသည္....
ႏွာတံစင္းစင္း ႏွင့္ ႏွခမ္းသားပန္းႏု ေရာင္သည္...ဂ်င္မီအတြက္ အေပၚလြင္ ဆံုးျဖစ္သည္....
မထူမပါး မ်က္ခံုးမဲမဲ ေတြက ဆြဲေဆာင္မႉ့ရွိလွသည္....
အမွတ္မထင္ ကၽြန္ေတာ္ႏႉတ္ခမ္းေတြကို သူ႔လက္ညိႇးေလးႏွင့္ အသံပိတ္သလို လုပ္သည္...
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ လက္ကို ဖမ္းကိုင္ရင္း ေတြေဝမိလိုက္သည္....
ကၽြန္ေတာ္က ကိုင္ယံုသာ...ဂ်င္မီကသူ႔လက္ဖဝါးေလးကိုရုႏ္ုပီး ကၽြန္ေတာ့္ခါးကိုဖက္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႔ကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္ နားတိုးကပ္ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးဝင္ေနရာယူထားသည္....
ကၽြန္ေတာ္တြန္းမထုတ္ျဖစ္ပါ...
သူ႔ေနာက္ေက်ာကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္....
သူ႔ထံမ ကိုယ္သင္းရနံ႔ ခပ္ေႏြးေႏြးရေနသည္....
မ်က္လံုးေတြေမွးစင္းသိတိုင္ ဖက္တြယ္ထားဆဲျဖစ္သည္.....

"သန္းထိုက္..ထေလ..ကားဂိတ္ဆင္းမယ္ဆို....."
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္လႉတ္ႏိုး၍ႏိုးႏိုးျခင္း ထ ထိုင္လိုက္သည္...
ဂ်င္မီျဖစ္သည္....
ညက ႏွင့္မတူ အိပ္ယာလည္း ခြာထားၿပီ။
သူလည္းႏိုးေနၿပီး ႏိွူးတာျဖစ္သည္။
ညက အတူဖက္အိပ္ျဖစ္တာေတာ့ေသျခာသည္...
ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ခင္မႉ့ေတြကို လက္ခံရလို႔ ေပ်ာ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေရ ခ်ိဳး ကားဂိတ္ဆင္းခံနည္းေမးသည္....
"ရြာက ေကာင္မေလးေတြ ေတြ႕ ၿပီးငါ့ကို မေမ့နဲ႔ေနာ္သန္းထိုက္..."
"ေသခ်ာတယ္ေမ့ မွာ....."
ကၽြန္ေတာ့္အေျပာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတည္ၿပီး အံႀကိတ္ျပသည္...
ကၽြန္ေတာ္ေလွခါးေတြေပၚကေျပးဆင္ခဲ့သည္....

ရြာေရာက္တာႏွင့္ ၿမိဳ႕ကျပန္လာသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္အၾကည့္ခံရတာအလြန္ အရသာရွိသည္။
အေမ ႏွင့္ ႀကီးသန္း က ပါတိတ္ေတြ ရြာထဲလွည့္ႂကြားေနၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုေအာင္ႀကီးတို႔အဖြဲ႕ကို ၿမိဳ႕က အေၾကာင္းေတြ ေျပာရတာ အာေခါင္ေျခာက္လွၿပီ။
အားလံုးက ဝမ္းသာၾကသည္...ရြာေရာက္ေတာ့လည္း ရြာကလူေတြနဲ႔မခြဲျခင္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မယ္ၾကံမ ဂ်င္မီကို သတိရလိုက္သည္.....
ကၽြန္ေတာ္သတိရတာ အိပ္ေတာင္မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္မိတယ္...

ဒီေန႔ ရန္ကုန္ျပန္မွာ အေမ ကစိတ္မေကာင္း....
အဖြားက ဝမ္းနည္း...ႀကီးသန္းက ငို...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မငိုေတာ့ပါဘူး...အဆင္ေျပသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လိမၼာပါမယ္ေျပာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ရတာေပါ့...
အခုရက္နဲ႔ဆို ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ေလ ဂ်င္မီနဲ႔ မေတြ႕ရတာ....
ကၽြန္ေတာ္ တံခါးကို အသံမၾကားေအာင္ဖြင့္လိုက္တယ္...ဂ်င္မီရွိရင္ အံ့အားသင့္ေစျခင္လို႔...
အခုခ်ိန္က အားလံုးအလုပ္သြားေနေလာက္ၿပီေလ။
ကၽြန္ေတာ္ေမ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး.....
အိမ္မွာဘယ္သူမ မရွိလို႔ေလ....
အထုတ္ျပစ္ခ်ၿပီး လွဲလိုက္တယ္...
ဂ်င္မီက အိပ္ယာသိမ္းမသြားပံု ေထာက္ရင္ အလ်င္စလို အျပင္သြားရလို႔လား...ဒါမ မဟုတ္ ဒီအနီးအနားလား....
ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္....
အတူေနတဲ့လူေတြ ထဲ ဂ်င္မီတစ္ေယာက္ထဲကိုကၽြန္ေတာ္ဘာလို႔ ခင္တြယ္ေနတာလည္းမစဥ္းစားတတ္ပါဘူး။
မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္တယ္.....
"ေခ်ာက္...."
တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ပါ ေသျခာတယ္ ဂ်င္မီလာတာ ဒီအခ်ိန္က ဘယ္သူမ ျပန္လာခ်ိန္မ မဟုတ္တာ...
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ျခင္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္...ပီျပင္ေအာင္ေဟာက္သံေလးပါ ေပးလိုက္တယ္.....
ကၽြန္ေတာ့္ေပၚ အရိပ္တခု အုပ္မိုးလာသလိုစိတ္ကထင္ လိုက္တယ္.....
"ငါ့ခ်စ္သူေလး အိပ္ေမာက်ေနပါလား...လြမ္းလိုက္တာကြာ...."
မ်က္လံုးေတြဖြင့္မၾကည့္ဘဲေတြးေနမိတယ္....
ခ်စ္သူေလးဆိုတာဘယ္သူ႔ကိုလဲ.....
လြမ္းလိုက္တာ ဆိုတာကေရာ.....
ဂ်င္မီက ငါ့ကိုခ်စ္ေနတာလား....
အို...ေယာက္က်ားျခင္းျခင္းငါဘာေတြေတြးေနတာလည္း...
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးေျဖးေျဖးဖြင့္လိုက္တယ္....
ဂ်င္မီခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အင္းက်ီ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေနတယ္...
အတြင္းခံ အျပာႏုေလးဘဲခ်န္ထားတယ္....
"ဂ်င္မီ....."
အသံေပးရင္းေခၚလိုက္တယ္....
"သန္းထိုက္ ဘယ္တုန္းကေရာက္လည္း ....ရြာက ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား..."
"ေတာ္ပါကြာ...ဘယ္ေကာင္မေလးမ ငါ့မွာမရွိပါဘူး...."
ကၽြန္ေတာ့္နားသူလာထိုင္တယ္....
"မင္း ဘဲႀကီးနဲ႔ ok လား....."
"အခုဘဲဇာတ္လမ္းျပတ္ခဲ့တာ...သူက ေမာ္ဒယ္ ဘြိုင္းဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ နဲ႔ ဘာညာဇယားရသြားၿပီ...ငါ့ကို ေရွာ္လိုက္ၿပီေလ...ဒီလိုပါဘဲကြာ...ဒါေပမယ့္တန္ပါတယ္...
ဖုန္းတစ္လံုးရတယ္...အခုဘဲ သူနဲ႔မပါတ္သက္နဲ႔ေတာ့ဆိုၿပီး ငါးေသာင္းေပးလိုက္တယ္....ဟူး...ခုမဘဲ ေလွာင္အိမ္ထဲက လြတ္သလိုဘဲ....."
ဂ်င္မီေျပာတာေတြနားေထာင္ရင္ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္မိတယ္....
"ဒါဆို မင္းလူတစ္ေယာက္ထပ္ရွာရေတာ့မွႇေပါ့...."
"ဟား...ဟား...သန္းထိုက္ရယ္ မင္းေလ ေျပာလိုက္ရင္ ဒဲ့ဒိုးျခည္ဘဲ"
"ဘာကိုလည္း...."
"ငါ အဲ့ဒီအလုပ္ေတြ မလုပ္ေတာ့ဘူး..ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ..."
"ဘာအလုပ္ လုပ္မွာလည္း..."
ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္သည္...
"ကိုထြန္းကို ေျပာၿပီး မင္းတို႔ဆိုင္မွာ ဝိတ္တာလုပ္မလို႔...ငါ ျဖဴစင္တဲ့ေငြနဲ႔ဘဲငါ့မိဘကို လုပ္ေကၽြးျခင္ေတာ့တယ္ကြာ.."
"တစ္ကယ္...ဟာ....ေကာင္းတယ္ဂ်င္မီ ငါသေဘာတူတယ္..."
ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းသာစြာေျပာလိုက္ေတာ့ဂ်င္မီမ်က္ႏွာဝင္းပ သြားသည္....
"ငါ ေရခ်ိဳးအုန္းမယ္ကြာ..."
ကၽြန္ေတာ္ကေျပာေျပာဆိုဆို စြတ္က်ယ္ခၽြတ္လိုက္သည္...ပုဆိုးပါတစ္ခါတည္း ခၽြတ္လိုက္သည္....
အတြင္းခံ နီညိဳေလးႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းဖက္လွည့္လိုက္သည္...
"ဟာ...သန္းထိုက္..ငါခ်ိဳးမလို႔ မင္းစကားေျပာလို႔ေျပာေနတာ.."
ဂ်င္မီက ခ်က္ျခင္းေရခ်ိဳးခန္းဘက္သြားသည္...
"ေဟ့ေကာင္..ငါအရင္ခ်ိဳးမွာ မရဘူး..."
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔လက္လွမ္းဆြဲၿပီးဦးေအာင္ေရခ်ိဳးခန္းကိုေျပးသည္...
သူက ရုန္းေျပးေျပးရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတူတူေရာက္သြားသည္...
"ေဂ်ာက္...."
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရခ်ိဳးခန္း ခ်က္ကို ခ် လိုက္သည္....

နာရီသံ အပိုင္း (၅)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၅ )

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းၿပီးျပန္လာပါေစ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ တံခါးအေျပးဖြင့္ ဂ်င္မီအိပ္ယာ ကိုမ်က္လံုးက အရင္ေရာက္ပါတယ္....
ဂ်င္မီရြာျပန္သြားတာဒီေန႔ဆို ၁၁ ရက္ေျမာက္ေန႔...
သူအေဖေရာ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲ....
တခုခုမျဖစ္ပါေစနဲ႔.....
ကိုထြန္းတို႔အိမ္အေဆာင္လခေတြစုေနသည္...ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ခြဲတမ္း တစ္ေသာင္းေပးရသည္...
"ဂ်င္မီက ဆက္ေနမွာလားဘာလားမသိဘူးကြ..."
ကိုထြန္းေျပာမ စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္မိသည္....
"လာေတာ့လည္း အေဆာင္ရွင္ၾကည့္ေျပာတာေပါ့ကြာ...."
ႏိုင္ကိုက လာမ ၾကည့္ေျပာမည္ဟုဆိုသည္...
ျပန္လာပါေစလို႔ ႀကိတ္ၿပီးစုေတာင္းမိသည္...
"သံေခ်ာင္း မင္းသူ႔ဖုန္းနံပါတ္သိလား....."
"မသိဘူးကိုထြန္း...."
ကၽြန္ေတာ္တစ္ကယ္မသိပါဘူး....
သူမေပးလို႔ မေတာင္းတာပါ....
အိမ္က လူေတြေျပာမ သိသည္ ဂ်င္မီဘာအလုပ္ လုပ္မွန္း အတိအက် ဘယ္သူမ မသိဘူးတဲ့ေလ။

တနဂၤေႏြေန႔မို လူက အရမ္းက်သည္....
အိမ္ျပန္ဖို႔နာရီၾကည့္လိုက္သည္...ညည့္ ၃ နာရီနီးပါး...
အိမ္ေရာက္ေတာ့ေရခ်ိဳးလိုက္သည္...
ဘာမ မဆိုင္ ဂ်င္မီအိပ္ယာ ေပၚကို ပုဆိုးၾကမ္းေလးနဲ႔ ဖုန္ခါသလို႔ လုပ္လိုက္သည္....ေခါင္းအံုးေတြ အခင္းေတြ ကို ေသျခာေနရာခ် လိုက္သည္...ၿပီးမ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ဖို႔ျပင္သည္.....
နားထဲက အသံတခ်ိဳ႕ၾကားသည္ အနားမွာျဖစ္သည္...
မ်က္လံုးေတြအားယူဖြင့္သည္...မပြင့္ပါ. ..
ခဏဆက္ၿပီး ေမွးေနသည္ အရမ္းလည္းအိပ္ျခင္ေနေသးသည္....
ဒါေပမယ့္ အသံက ကပ္လ်က္က ျဖစ္သည္....
ကၽြန္ေတည္မ်က္လံုးေတြ အားယူဖြင့္လိုက္သည္...
" ဟာ ဂ်င္မီ...."
"ေအး..ႏိုးၿပီလားသန္းထိုက္ ေဆာရီကြာ ငါ့ေၾကာင့္ႏိုးသြားတာလား....."
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမထြက္ပါဘူး ...
"မဟုတ္ပါဘူး ငါႏိုးေနတာ..."
ကၽြန္ေတာ္ညာလိုက္မိသည္.....
ဂ်င္မီ ပိန္သြားသည္...အသားေတြလည္းညိဳသြားသည္...
"မင္း အေဖ ေရာ အေျခ အေန...."
"ငါေရာက္တဲ့ညက ဆံုးတယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းတစ္ကယ္ျဖစ္သြားတယ္....
ဂ်င္မီက မ်က္ႏွာညိဳးသြားတယ္...ကၽြန္ေတာ္ အားေပးလိုက္တယ္...
"ငါလည္း အေဖ မရွိတဲ့ သူပါကြာ အားမငယ္ပါနဲ႔...မင္းအေဖ အတြက္ေကာင္းမႉ့ ကုသိုလ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့...."

စိတ္မေကာင္းျခင္းေတြ ရွိသြားေပမယ့္ ဂ်င္မီကို ျပန္လာလို႔ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တာဘယ္သူသိမလဲ....
ဂ်င္မီဖုန္းဆက္ေနတယ္ ဝရံတာမွာ...ဂ်င္မီက ဖုန္းဆက္ရင္ အနားမွာ ဘယ္သူမ မရွိ မသိ ေစျခင္လို႔ထင္မယ္...ခပ္ခြာခြာကို ထၿပီးဆက္တတ္တယ္....
"ကဲ...ငါ အျပင္သြားအုန္းမယ္ကြာ...မင္းဆက္အိပ္လိုက္အုန္း..."
ဂ်င္မီက ဖုန္းေျပာၿပီးခ်က္ျခင္းဘဲ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ ျပန္ထြက္သြားသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ က နားေစျခင္သည္.သို႔ေသာ္ အလုပ္ကိစၥျဖစ္မည္....
ဂ်င္မီျပန္လာေၾကာင္းအားလံုး အသိေပးလိုက္သည္....
ညေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သြားသည္ထိ ဂ်င္မီျပန္မလာေသးပါ။
အလုပ္ ထဲ စိတ္မဝင္စားျခင္....
အိမ္ဘဲစိတ္ေရာက္ေနသည္..နာရီခဏခဏ ၾကည့္ေန၍ ဆိုင္က မင္းမင္း ကေျပာေလၿပီ။
"ေဟ့ေကာင္..ဘာျဖစ္ေနတာလည္း...ဟင္းပြဲေတြလည္းမွားခ်...နာရီဘဲၾကည့္ၾကည့္ေနတယ္...ဘာျဖစ္လို႔လည္းေနမေကာင္းဘူးလား...."
"မျဖစ္ပါဘူးကြာ ေကာင္းပါတယ္..."
မင္းမင္း ေမးတာကိုထြန္းၾကားသည္....
အိမ္ျပန္လို႔ တိုက္ေအာက္ကေန လွမ္းၾကည့္မိသည္...ဝရံတာမွာ ရပ္ေနေသာဂ်င္မီကိုေတြ႕သည္....
ကၽြန္ေတာ္ အေျပးတပိုင္းတက္သြားသည္....
စိတ္ထဲဘာျဖစ္ေနမွန္းကိုေသျခာမသိပါ.....
ဂ်င္မီက ေအးေဆး ပါ ကၽြန္ေတာိ့ကိုျပံဳးျပသည္....
အင္းက်ီခၽြတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီ အပြင့္အတိုေလးဘဲဝတ္ထားတာၾကည့္ေကာင္းသည္....
ေဘာင္းဘီေလးေအာက္ေလ်ာဝတ္ထားေတာ့ ဆီးဆပ္က အေမႊး နက္ေတြက အေပၚတခ်ိဳ႕တဝက္ေပၚေနသည္....
အေနာက္ဖက္ကဆို ဖင္အကြဲ ေၾကာင္း အစ ေလးေပၚေနသည္...
မၾကာခင္ဘဲ ႏိုင္ကို နဲ႔ေဇာ္ေလး ေရာက္လာသည္...
"ကဲ ေဘာ္ဒါေတြ ငါးကင္ေတြ ပါတယ္ေဟ့..."
ေဇာ္ေလး ကေအာ္ေခၚရင္း အထုတ္ဖြင့္သည္...
ငါးကင္နံ႔က ေမႊးေနသည္...
အားလံုးစုထိုင္လိုက္သည္....
"ေဟ့ေကာင္ မ်ားလွခ်ည္လား...၃ ေကာင္ေတာင္...."
"ဟုတ္တယ္ကိုထြန္းေရ....ဒီေန႔ မထင္မွတ္ဘဲတစ္က မိုက္သြားတယ္..."
ေဇာ္ေလးက ေျဖသည္....
ဂ်င္မီက ငါးကင္ အေတာ္ႀကိဳက္ပံုရသည္...
စားေနၾကရင္း ေဇာ္ေလးကအမွတ္မထင္.....
"ဒါနဲ႔စကားမစပ္....ဂ်င္မီျပန္လာမွာ မင္းက ႀကိဳသိထားတာလား.."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုဒဲ့ေမးတာျဖစ္သည္...
"ဟာ ကိုေဇာ္ေလးကလည္းမသိပါဘူး...."
"ေဟ...မသိပါဘူး ဂ်င္မီျပန္လာမည့္ညက မင္း သူ႔အိပ္ယာေတြ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနလို႔....."
ဘုရားဘုရား..ကၽြန္ေတာ္က အားလံုးအိပ္ေနၿပီထင္လို႔ ခုမ ေပၚၿပီ။
"ဟာ...ဒါေတာ့ ဖုန္ေတြေပေတာ့ မေနတတ္ေတာ့ လုပ္တာေပါ့ဗ်ာ...."
ျပန္သာေျပာရတာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိစကားက....
ဂ်င္မီကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္....
"ေတာ္ၿပီ...ေရခ်ိဳးၿပီးအိပ္ေတာ့မယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ ရွက္သလိုျဖစ္ၿပီး ေရခပ္ၾကာၾကာေလးခ်ိဳးလိုက္သည္....

စၿပီ...တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲ ေနသည္....
ခ်မ္းလည္းခ်မ္းေနသည္....
ခုမသိသည္ ညက ေရခ်ိဳးတာလည္းၾကာသည္....
စြတ္က်ယ္သာဝတ္အိပ္လိုက္သည္ မ်က္ႏွာၾကက္က ပန္ကာလည္း တစ္ည လံုးဖြင့္အိပ္ေတာ့ ဖ်ားၿပီ။
ဘယ္သူမွန္းမသိ ေသာ သူတစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ္ ႏွဘူးကို လာစမ္းသည္...ခဏေနေတာ့ ေအးသလို ခံစားရသည္...
ႏွဘူေပၚ က ေအးေနေသာ ခံစားမႉ့ကိုရၿပီး သက္သာသလိုရွိသည္။
အားလံုးႏိုးေနၿပီ။
"သန္းထိုက္ မင္းဖ်ားေနတာ ဒီေန႔ နားလိုက္ ငါခြင့္တိုင္ခဲ့မယ္..."
ကိုထြန္းကို ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္ ေခါင္းမထူ ႏိုင္ဘူးေလ မူးေနာက္ေနတယ္....
"ဟို အိတ္ထဲ မွာ ပါရာစီတေမာ့ ရွိတယ္ ညေန သက္သာရင္ ေဆးဆင္းဝယ္ေသာက္လိုက္ ထမင္းမစားနဲ႔ေနာ္ ေဟ့ေကာင္..ဆန္ျပဳတ္ဘဲေသာက္...."
ကိုထြန္းက တတြတ္တြတ္ေျပာေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဂ်င္မီ ကိုရွာမိသည္.. ..
တံခါးဖြင့္သံၾကားသည္....
"ေအာ္ ဂ်င္မီ...ငါအလုပ္သြားတယ္မွတ္လို႔..."
ကိုထြန္းေျပာတာႏွင့္ဂ်င္မီက....
"မဟုတ္ဘူး သန္းထိုက္ တစ္ညလံုးကိုယ္ေတြပူတာအရမ္းဘဲ...ကၽြန္ေတာ္ေရဝတ္ ကပ္ေပးတာညက အခုမနက္ ေဆးေသာက္ရေအာင္ေဆး ဆင္းဝယ္တာ...ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ပါတစ္ခါတည္းဝယ္လာတယ္ အစာစားၿပီး ေဆးေသာက္တဲ့ေဆးဆိုင္က မွာလိုက္တယ္...."
ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ၿပီ ညက ဂ်င္မီေပါ့...သူအိပ္ေရးေတြပ်က္ေနမွာ...ခုလည္းကၽြန္ေတာ္ဖို႔ ေဆးဝယ္ ဆန္ျပဳတ္ဝယ္ အားနာမိတယ္....
"ေက်းဇူးဘဲဂ်င္မီရာ..."
"ေဟ့ေကာင္ ဘာေက်းဇူးလဲ ခဏ ထ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးရင္ေဆးပါေသာက္ရမယ္....

"ကဲ..ငါတို႔အလုပ္သြားလိုက္အုန္းမယ္သံေခ်ာင္း..."
ကိုထြန္းကိုေခါင္းညိတ္ျပ လိုက္သည္.....
အိမ္မွာ ဂ်င္မီနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ၂ ေယာကိထည္း...
ေဆးသာက္ၿပီး ခဏ နားလိုက္သည္...
ဂ်င္မီက အနားလာထိုင္ၿပီးေျပာသည္...
မင္းမနက္ျဖန္တစ္ရက္ေလာက္ ထပ္နားလိုက္ေနာ္ ဒါမ အားရွိမွာ
"ငါတို႔က တစ္ရက္ပ်က္ ရင္ တစ္ရက္ လုပ္ခ ႏႉတ္တယ္ ဂ်င္မီရ.."
"ေအာ္ကြာ...မင္းက လည္းေနမ မေကာင္းတာဘဲ...."
ဂ်င္မီက ကရုဏာ နဲ႔ေျပာတာသိပါတယ္...
"ဒါနဲ....မင္းက ဘာအလုပ္ လုပ္တာလည္းဂ်င္မီ......"
ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တာနဲ႔..ဂ်င္မီက ခ်က္ျခင္းမေျဖပါဘူး....
"ငါလား....ေျပာျပ ရင္ မင္းနားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူးကြာ..."
သူမေျပာျခင္တံ့ပံုစံမို႔ ဆက္မေမးျဖစ္ပါဘူး...
"အိပ္ေတာ့ေလ ဂ်င္မီ...."
"ေအး ပါမင္းလည္းအိပ္ေတာ့..ငါက မင္ကို အဖ်ားတက္မွာဆိုးလို႔...."
ဂ်င္မီးအဖ်ားတက္မွာဆိုးလို႔ လို႔ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းသာသလိုခံစားရတယ္....
ေရခ်ိဳးခန္းေျခလက္ေဆးလိုက္တယ္...ေရမ မခ်ိဳးရတာ...
ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္.....
ကၽြန္ေတာ့္ကို လူတစ္ေယာက္ ေထြးေပြ႕ လိုက္တယ္...ေျခေထာက္ေတြလည္း ေစာင္နဲ႔ပတ္ေပးတယ္....
အဝတ္အေအးေတြနဲ႔..ႏွဘူေပၚတင္ေပးတယ္...
ေနာက္ေတာ့ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားတယ္...
ခဏေလးနဲ႔ေႏြူေထြးသြားခဲ့တယ္...
ကၽြန္ေတာ္သိတာကေတာ့တခုခု ကိုညည္းေနတာဘဲ။

"သူအလုပ္ဆင္းလို႔မျဖစ္ေသးဘူးကိုထြန္း ညက ဆို ကိုးေတြအရမ္းပူလာၿပီး ညည္းေနရတယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ ဂ်င္မီအသံၾကားေနရတယ္....
ညက သူကၽြန္ေတာ့္ကို အခ်မ္းေျပေစခဲ့သူေပါ့...
ေႏြးေထြးေစခဲ့သူေပါ့....
"ေအးေလ ဆက္နားလိုက္ေပါ့....."
စိတ္မပါသလိုသာေျပာၿပီး ကိုထြန္းကေျပာသည္....
"သန္းထိုက္ ေဆးခန္းသြားရေအာင္ထ....."
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းခါလိုက္တယ္...ေဆးခန္းျပရင္ပိုက္ဆံကုန္မွာေပါ့။
"ထ စမ္းပါကြာ အင္းက်ီလဲ...ဒီတိုင္းၾကာရင္ မေကာင္းဘူး ထ ေဟ့ေကာင္..."
ဂ်င္မီက ဆြဲထူရင္း ေျပာသည္....
ေနာက္ဆံုး ဂ်င္မီေခၚတဲ့ေဆးခန္းေရာက္ခဲ့သည္...
ပိုက္ဆံလည္းသူရွင္းသည္.....
အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးမၾကာမီသူ႔ဖုန္းျမည္သည္.. .
"ဟုတ္အကိုႀကီး..ေအာ္...အဲ့ဒါညီပါ...ေနမေကာင္လို႔ေဆးခန္းလိုက္ပို႔တာပါ...."
ကၽြန္ေတာ္သု႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူက မ်က္ႏွာလြဲသြားသည္...
"အရင္းမဟုတ္ပါဘူး ဝမ္းကြဲမို႔မတူတာပါ...."
တဖက္က အကိုႀကီးဆိုသူက ဘာေတြေျပာေနေမးေနလို႔လဲမသိ
"မယံု လဲမတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ....မလာဘူ ကၽြန္ေတာ္ညီေတာ္ေတာ္ဖ်ားေနတယ္သူ သက္သာမ လာမယ္..."
သူေျပာရင္းဖုန္းခ်လိုက္သည္....
အနားလာထိုင္သည္...
"ငါ ေဘာစိေလ မင္းနဲ႔ ငါ့ကို ေဆးခန္းက ထြက္လာတာေတြ႕လို႔တဲ့ အခုလာခဲ့လို႔ေခၚတာ ...."
"ဟာ မင္းအလုပ္သြားစရာရွိသြားေလ ငါသက္သာေနၿပီဘဲ..."
"ရပါတယ္ အေရးမႀကီးပါဘူး..."
အဲ့ဒီေန႔ကလည္း သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္စကားေတြေျပာရင္းအတူရွိေနခဲ့သည္...

ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ျပန္ဆင္းသည့္ေန႔သူမနက္ကတည္းက အလုပ္သြားသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္သြားေတာ့ ဂ်ာႀကီးက ေန႔တဝက္ ျပန္နားခိုင္းသည္ ပိုက္ဆံလည္းမျဖတ္ဟုေျပာသည္အိမ္ျပန္လာေတာ့သူျပန္ေရာက္ေနၿပီ....
" သန္းထိုက္ မင္းျပန္လာတာေစာသားဘဲေနေကာင္းရဲ႕လား...."
စိတ္ပူစြာေမးတဲ့ဂ်င္မီကိုကၽြန္ေတာ္ျပံဳးျပ လိုက္သည္...
"ေကာင္းပါတယ္ဂ်ာႀကီးက ျပန္နားဆိုလို႔..."
"မင္းေရာ အလုပ္က...."
"ဘဲႀကီးနဲ႔ ကြိုင္တက္လာတယ္ကြာ.....သူက ေရ ရွန္ေတာ့ လုပ္တိုင္းျဖစ္တာေပါ့ကြာ....ဒီေန႔လည္း သူေခၚတာနဲ႔ခ်က္ျခင္းလာႏိုင္ရမယ္တဲ့...ခက္တာက ငါလည္းပင္ပန္းထားေတာ့ သူနဲ႔ ျဖစ္ဖို႔စိတ္ကမပါဘူး...သူက အျပစ္ရွာတာေပါ့ကြာ...."
ကၽြန္ေတာ္ သူေျပာတာနားလည္တာပါတယ္...နားမလည္တာပါတယ္...
"ငါ့အတြက္ နဲ႔ျဖစ္တာလားဂ်င္မီ...."
"ဒီလိုလည္းမဟုတ္ပါဘူ...ထားလိုက္ပါ...."
ကၽြန္ေတာ္သိျခင္တာဆက္ေမးလိုက္သည္....
"သူ နဲ႔ျဖစ္ဖို ဆိုတာဘာေျပာတာလည္း....."
ဂ်င္မီ ကခဏစဥ္းစားၿပီးမ....
"မင္းက အရမ္းရိုးသားတယ္သန္းထိုက္....ငါလည္းအရင္ကဒီလိုပါဘဲ...ေတာသား...ၾကာလာေတာ့လည္း ေငြ ရွာရင္းၿမိဳ႕သားျဖစ္ခဲ့ရတာ...
ငါ့ကို ေငြေပးၿပီးစိတ္တိုင္းက် အသံုးေတာ္ခံတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..သူက နာမည္ႀကီးအရာရွိတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့..ပိုက္ဆံခ်မ္သာတယ္...သူျဖစ္ျခင္တာသာျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ကေတာ့.ေငြကို ေရလို ေပးတယ္...လိုျခင္တာေျပာ ျဖစ္ေစေပါ့...ငါကိုႀကီးလို႔ေခၚေနတဲ့လူႀကီးေပါ့....အသက္က ၆၀ နားကပ္ေနၿပီ...ဒီဖုန္းေတြ ငါသံုးေနတဲ့ပစၥည္းေတြက သူေရာ္ ထားတာေတြေလ....သူ႔ တရားဝင္မိန္းမေတြ ကေလးေတြက မသိဘူးေပါ့....."
သူေျပာတာေတြနားေထာင္ေနေပမယ့္နားရႉတ္ေနတယ္...
"သူ႔ကို ဘာျဖစ္ေပးရတာလည္း...."
"ဟာ..ငတံုး လိုးေပးရတာကြ...."
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကယ္တံုးတာပါ ခုမၾကားဘူးတယ္...
"ေယာက္က်ားျခင္းႀကီး...အသက္က ၆၀ နား...ဟာ..ဂ်င္မီရာ..ကိုယ့္အေဖ ေလာက္ႀကီးေတာင္ ကပါ့ မလား..."
ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေျပာလိုက္တာပါ....
ထပ္ေမးလိုက္ေသးတယ္.....
"မိန္းမေတြ ကေလးေတြနဲ႔...သူ႔ကို မင္းက ခ်စ္ေနလို႔လား...."

ဂ်င္မီက ကၽြန္ေတာ့္ကို ရီသလိုျပံဳးသလို ေလးၾကည့္တယ္....
နံရံကိုေပ်ာ့ေခြစြာကပ္မွီ ရင္းက....
" မင္းကလည္းကြာ..ငါသိတာေပါ့ ငါ့ အေဖလို အရြယ္ ကို ငါက ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္လိုခ်စ္ပါ့မလား.....
အေဖ အရြယ္ကို လိင္ဆက္ဆံဖို႔ ငါစိတ္ဆနၵရွိပါ့မလား..တစ္ကယ္ေတာ့ ငါဒီအလုပ္ေတြလည္းမလုပ္ျခင္ခဲ့ပါဘူးကြာ...ငါ...ငါ......"
အသံတိမ္ဝင္သြားသလို....မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတဲ့ဂ်င္မီကိုကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ၿပီးေျခကိုင္မိလက္မကိုင္မိ...
"ငါ...ငါ့ကိုယ္ နဲ႔ရင္းၿပီး ေငြရွာတဲ့လူပါ....ငါရတဲ့ေငြ က အညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ပါကြာ....မင္းတို႔ ပင္းပန္းၿပီးရွာတဲ့ေငြလိုမျဖဴစင္ပါဘူး...."
ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ၿပီ။
ရိူက္ၿပီးစို႔နင့္စြာငို ေနတဲ့ ဂ်င္မီေရွ႕ ဒူေထာက္ရပ္လ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီးအားေပးလိုက္တယ္.....
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ....မင္းရွာတဲ့ေငြ ဘယ္ေလာက္ညစ္ေနပါေစ မင္းစိတ္ ဓာတ္ျဖဴစင္တာငါေတြ႕ေနၿပီဘဲ..."
ဒီတခါ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားခံရတာဂ်င္မီပါ...ရင္ခြင္ထဲကဂ်င္မီ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကဆံပင္ေတြပြ သည္ထိ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနမိတယ္။

Friday, April 17, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၄)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၄ )

ယေန႔ခတ္ထဲ ေငြ ၃ ေသာင္းေလာက္ကိုင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ နည္းတာမွတ္လို႔...
ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ကိုထြန္းေတာင္လစာက ၃ ေသာင္းေက်ာ္ရယ္...စားစရိတ္ ေနစာရိတ္ႏႉတ္ဘာက်န္လို႔လည္း
ေဂ်မီ လိုအားလံုးအေကာင္းစားေတြ သံုးၿပီးလွပေနႏိုင္တဲ့အလုပ္က ဘာအလုပ္လည္းသိျခင္ရဲ႕....
ကၽြန္ေတာ္မေမးခင္ဘဲ ေဂ်မီက ...
"ကဲ..ငါအားျဖည့္လိုက္အုန္းမယ္ကြာ...."
အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္လိုက္ေတာ့ မေမးျဖစ္ျပန္ဘူး.....
ထံုးစံအတိုင္း ကိုထြန္းျပန္လာၿပီ...
"ကဲ..သံေခ်ာင္း မနက္ျဖန္ အလုပ္စဆင္းရမယ္..ငါဂ်ာႀကီးေျပာၿပီးၿပီ...ေဘာစ္ကိုသူတာဝန္ယူတယ္...ဆင္းခိုင္းလိုက္တဲ့...."
အားရ စြာေျပာတဲ့ကိုထြန္းစကားၾကားရတာကၽြန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္..စိတ္ထဲလဲအလုပ္ရၿပီဆိုၿပီအရမ္းေပ်ာ္ေနမိတယ္....
" ဒါဆို မင္းအလုပ္ရၿပီေပါ့...."
ေဂ်မီက အိပ္ယာထဲကေမးသည္....
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္.....
"ကိုထြန္းေရ...ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ေတြ အဆင္မေျပျဖစ္လာရင္ ကၽြန္ေတာ့္လဲ အလုပ္သြင္းေပးေနာ္....."
ဂ်င္မီက ကိုထြန္းကိုေျပာသည္....
"ေဟ့ကာင္....ေဘာစိ...မင္းလားလုပ္မွာ...."
ကိုထြန္းက လွမ္းေျပာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္.....

ကၽြန္ေတာ့္ကို ဗဟိုလမ္းမေပၚက ေကာင္မေလးေတြသီခ်င္းဆိုေသာ ဘီယာ ဆိုင္အႀကီးႀကီးကိုေခၚသြားတာျဖစ္သည္....
ညေန ေစာင္း ထဲက ရွပ္အင္းက်ီ အျဖဴ ေဘာင္ဘီအနက္ ဝတ္ထားရသည္...
လူေတြလာၾကၿပီ...စစ ျခင္းဘာမ မသိေသးေတာ့ ကိုထြန္း ေျပာထားတဲ့ရြယ္တူေကာင္ေလး မင္းမင္း ဆိုသူ ႏွင့္ အတူ ေအာ္ဒါလိုက္ယူရသည္.. .
မဆိုးပါဘူး....မွတ္ရလြယ္ပါတယ္...
"ဒါကၽြန္ေတာ္ညီပါ ဆရာ...."
ကိုထြန္းအနားလာၿပီးလူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္..
"ေအာ္...ေအး...အဆင္ေျပရဲ႕လားကြ..."
"ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ..."
ဆရာ လို႔ ကိုထြန္းေခၚသလိုေခၚလိုက္ေတာ့ အဲ့လူႀကီးက ျပံဳးလို႔....ေက်နပ္လို႔.....
ကၽြန္ေတာ္ ညေန ထဲက အလုပ္ထဲဝင္ေနတာ မထိုင္ရေသးဘူး...ဗိုက္လည္းဆာလာၿပီ...
လူေတြက လည္းမ်ားလိုက္တာ....ကိုထြန္းက ဝိတ္တာေတြ ေကာက္လာသမၽွေအာ္ဒါေတြ ကို ခ်က္တဲ့ လူေတြဆီ သတင္းပို႔ ေပးရတာအဓိက...
ဟင္းပြဲေတြရသမၽွေအာ္ေခၚေပးရတယ္....
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘီယာ ခြက္ေတြ အလ်င္မီေအာင္ခ် ေပးရတယ္။
"ေဟ့ေကာင္..သြား အေနာက္ထဲ ထမင္းသြားစားေတာ့...."
ရုတ္တရက္ မင္းမင္းက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္ဆြဲၿပီးေျပာတယ္...
"ေအး ခဏ ဟိုဝိုင္းက လူေတြက အေပ်ာက္မခံဘူးေခၚေနတာ..."
တစ္ကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အနားကထြက္တာနဲ႔ ထပ္ေခၚ ထပ္ေခၚ ဆိုေတာ့....
ေသာက္တဲ့လူေတြက ဘီယာေသာက္ရင္းသီခ်င္းဆိုေသာေကာင္မေလးေတြကို ငမ္းၾက ေသေရက် ၾကသည္.....
"ေဟ့ေကာင္ သူတို႔က မူးလာရင္ အဲ့လိုဘဲ....မင္းက အခုမ ေရာက္လာလို႔ သြား စားစရာရာရွိတာသြားစား ေတာ္ၾကာ ငတ္သြားမယ္..ငါၾကည့္ထိန္းထားမယ္...."
ေတာ္ေသးတာေပါ့ အထာမသိလို႔...
မင္းမင္းေျကြးလို႔စားရတာ.....

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၂နာရီ...
ေအာင္မေလး..ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းေတာင့္ေနတာဘဲ...
လူလည္း မလႉတ္ျခင္ေတာ့ဘူး....
ၾကာရင္ျဖစ္ပါ့မလား...
ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနရင္း က ....
" သံေခ်ာင္း မင္းလုပ္ႏိုင္ရဲ႕လား.....မင္းကို ဂ်ာႀကီးသေဘာက်တယ္ကြ....."
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳးစားရမယ္ေလ....
အိမ္ကိုလည္း လုပ္ခေလးေတြ အေမ တို႔ အဖြားတို႔ ႀကီးသန္း တို႔ကိုေပးျခင္မိတယ္ေလ....
"ဟုတ္ ကိုထြန္း ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္..."
"ေအး..ေအး...ေရခ်ိဳး ၿပီးနားလိုက္...."
အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ အနားမွာ ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြတ္ခၽြတ္ ၾကားလို႔ႏိုးသြားတာ....
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီထိုးၿပီ။
အနားမွာ ဂ်င္မီက ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပစၥည္းေတြထည့္ေနတယ္...
မ်က္ႏွာကလည္း ျပံဳးရႊင္လို႔....
"ဘယ္သြားမလို႔လည္း ဂ်င္မီ...."
"ငါေျပာထားတယ္ေလကြာ..ေခ်ာင္းသာ လိုက္ရင္ လိုက္ရမယ္လို႔ အခု ေန႔လည္သြားမွာကြ...မင္းေရာ အလုပ္အဆင္ေျပလား...."
"ေအး...."
ဘာအလုပ္နဲ႔ေခ်ာင္းသာသြားမွန္းမသိေပမယ့္ သူေပ်ာ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းသာပါတယ္....
"ကဲ..သန္းထိုက္ သြားၿပီ...ဂြင္ တည့္လာရင္ မင္းကိုျပဳစုမယ္..."
သူေျပာသြားတဲ့ဂြင္ ဆိုတာကၽြန္ေတာ္နားမလည္ေပမယ့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္.....

ဒုတိယေန႔က စေနေန႔ ဆိုေတာင္မေန႔ကထက္လူက ပိုက်တယ္...တစ္မန္းနီးလည္း ရတယ္...တစ္မန္းနီးကေတာ့ ဘံုစုထားရတယ္ ၿပီးမ ၂ ပတ္တခါခြဲယူၾကတယ္...
ပင္ပန္းတာကလည္းအရမ္း နားကိုမေနရဘူး....
" သန္းထိုက္...မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔ ပိုဆိုးတယ္....."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး မင္းမင္းက မနက္ျဖန္အတြက္ေျပာျပေနတယ္....
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း မလုပ္ႏိုင္လည္းလုပ္ရမွာဘဲ။
ရြာကတက္လာတာအလုပ္လုပ္ဖို႔ဘဲ
ေျပာတဲ့အတိုင္းပါဘဲ တနဂၤေႏြ တတိယေျမာက္ေန႔က ျပန္လာေတာ့ ေရေတာင္မခ်ိဳးႏိုင္ဘူး...အိပ္ယာထဲလွဲလိုက္တာဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ.....
"အား...ကၽြတ္ကၽြတ္....."
ေညာင္းညာၿပီး လူက ေပ်ာ့ဖတ္ေနသည္....
မနက္ ၁၁ နာရီခြဲ...ရြာမွာ မနက္ ၅ နာရီႏိုးတဲ့လူ....ခု တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး မြန္းတည့္ခါနီးမ ထျဖစ္သည္...
အေျခအေန ေတြက ေျပာင္းလည္းလာရၿပီ။
ဘာအမဆိုင္ ဂ်င္မီကိုသတိရမိသည္..သူကေတာ့ ၾကားဘူးထားေသာေခ်ာင္းသာမွာေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ....
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စင္တင္ဘီယာဆိုင္ႀကီးမွာ ၆ ရက္ေျမာက္လာသည္...အသားက်သလိုျဖစ္လာေပမယ့္ လူကပင္ပန္းပါသည္....

တစ္မနက္မွာ
"ေအာ္..ဟုတ္အကိုႀကီး...ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ကဲ့.."
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာထဲကထၾကည့္လိုက္မိသည္....
ဂ်င္မီက အိမ္ခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးစကားေျပာေနတာျဖစ္သည္....
နားမွာ ဟန္းဖုန္းႏွင့္စကားေျပာေနတာျဖစ္သည္....
အနားေရာက္လာၿပီးသူအိပ္ယာေပၚမွာထိုင္သည္..ကၽြန္ေတာ္ကို တစ္ဖက္က စကားေတြနားေထာင္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ျပသည္....
သူ႔ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပေနပံုျဖစ္သည္....
ဖုန္းကိုခလုပ္တခုႏိွပ္ၿပီး....
"ကဲ...သန္းထိုက္ ငါေတာ့ ဂြင္တည့္လာတယ္....."
သူအားရဝမ္းသာေျပာသည္....
ကၽြန္ေတာ္က ေရသန္႔ဘူးေရ ငွဲ႔ေသာက္ရင္း...
"တည့္ရင္လဲ မုန္႔ေကၽြးကြာ...."
"ေကၽြးမွာပါ့ ကဲ ေဟ့ေကာင္ ေရခ်ိဳး ငါတို႔ အျပင္ တခုခုသြားစားမယ္....."
"ရပါတယ္ငါက စ တာပါ...."
ကၽြန္ေတာ္အားနာစြာေျပာလိုက္ေပမဲ့....
"ေဟ့ေကာင္...ငါက ဒီလိုဘဲ အဆင္ေျပရင္ ေကၽြးေနက်ကြ...."

ကၽြန္ေတာ္ကိုဂ်င္မီက လွည္းတန္းက စားေသာက္ဆိုင္တခုေခၚလာသည္...မွာတာေတြကလဲတစ္ခါမ အစားဘူးတာေတြ....
"ေတာ္ေတာ့ေလကြာ မကုန္ရင္ႏွေျမာစရာ....."
"ရပါတယ္ကြာ အခု ငါ ဟန္းဖုန္းလည္း ရလာတယ္ ပိုက္ဆံံလည္း ထင္တာထက္ပိုရတယ္ကြ...အခု အလုပ္ဘဲႀကီးက ငရွန္ ႀကီးကြ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ ေရလည္ ခ်ဳပ္ထားတာ...."
သူေျပာတာေတြသိပ္နားမလည္ပါဘူး နာေတာ့ေထာင္ေနလိုက္တယ္....
ဂ်င္မီက ပါဆယ္ေတြ မွာေသးသည္....
အိမ္က ကိုထြန္းတို႔အတြက္တဲ့....
ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ တစ္သိန္းအုပ္ ထဲက ျဖဳတ္ရွင္းတာျဖစ္သည္......
စားေသာက္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီနီးပါး....
ကိုထြန္း ေဇာ္ေလးတို႔ ၂ေယာက္ ဂ်င္မီ ဝယ္လာတာေတြ အငမ္းမရစားရင္းေျပာသည္....
"ဂ်င္မီ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ ငါတို႔ကရွယ္စားရတာ...သူလည္းအခုမ သံေခ်ာင္း ေရာက္လာမ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းရတာ အစကေတာ့ သူက အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့...."
ဂ်င္မီက ခ်က္ျခင္း ဘဲထ ေမးသည္....
"သံေခ်ာင္းက ဘယ္သူလဲ...."
"သံေခ်ာင္းက သံေခ်ာင္းေလကြာ......"
ပလုပ္ပေလာင္း ပိုထြန္းစကားေၾကာင့္ အားလံုးဝိုင္းရီၾကသည္....
ကၽြန္ေတာ္က ရွက္စြာျဖင့္ မသိသလို ေနလိုက္ေပမယ့္....
"သန္းထိုက္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ေတာနာမည္ႀကီးလို႔ေျပာေနတာ..ခု သံေခ်ာင္း ဆိုေတာ့....ဟား..ဟား...."
ဂ်င္မီကေျပာရင္းရီသည္.....
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆိုးပါဘူး ေပ်ာ္တယ္....အေဆာင္ေနတဲ့လူေတြအျခင္းျခင္း ခင္ခင္မင္မင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရလို႔ေပါ့....
"ကဲ..ႏိုင္ကိုေရ မင္းျဖတ္လိုက္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ နီးၿပီကြ......"
ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သြားေတာ့ ဂ်င္မီတေယာက္ဘဲက်န္ခဲ့သည္...

အဲ့ဒီညကၽြန္ေတာ္ျပန္လာေတာ့ ဂ်င္မီအိပ္ေႏုၿပီ၊
ဖုန္ေျပာေနတဲ့ ဂ်င္မီေၾကာင့္ႏိုးသြားသည္...
"ဟုတ္ကဲ့..ကိုႀကီး သတိရ တာေပါ့.....ကိုႀကီး ေနေကာင္းတယ္မလား...အင္းပါ လာခဲ့မယ္ ေနာက္ ၁ နာရီဆို ေရာက္မယ္...အင္းပါ....ဘိုင္...."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူေျပာျပထားတဲ့ ငရွန္ ဘဲႀကီးျဖစ္မည္.....
ကၽြန္ေတာ္ခဏ ေနေတာ့ ဆီးသြားရန္ အိမ္သာထလာသည္....
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဂ်င္မီရွိသည္....
အက်င့္ မေပ်ာက္ အေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္...
ဂ်င္မီက အသားျဖဴ ေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းသည္....
သူ႔ လီးကို ဆပ္ျပာျဖင့္ေသျခာစြာ ေဆးေနသည္...ဒစ္ၾကားေတြ..
ဥေတြ....ေပါင္းၾကားႏွင့္ စအို နားေတြပါေဆးေနတာေတြ႕သည္...
ကၽြန္ေတာ္လည္းခဏဘဲၾကည့္ၿပီး အိပ္ယာ ဆီျပန္လာခဲ့သည္...

"ကဲ..သြားလိုက္အုန္းမယ္ သန္းထိုက္ေရ..ဘဲႀကီးက အခုလာပါဆိုလို....."
"ေအးပါ...ညျပန္လာမွာလား "
ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္ေသးတယ္....
"အေျခအေန အရပါကြာ...."
၂ ရက္တိတိ ေဂ်မီေပ်ာက္ေနသည္.....
၃ ရက္ ေျမာက္ ည ကၽြန္ေတာ္အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂ်င္မီအိမ္ျပန္ေရာက္ ေနသည္...အိပ္ေမာလည္းက်ေနသည္....
အားလံုး အိပ္ယာဝင္ၾကသည္....
မနက္ႏိုးေတာ့...
"သန္းထိုက္ ...ႏိုးၿပီလား...ေရာ့..မင္းဖို႔....."
ကၽြန္ေတာ္ ပလတ္စတစ္ အိတ္ထဲက ထုတ္လိုက္ေတာ့ေဘာင္ဘီတစ္ထည္ အင္းက်ီတစ္ထည္ ေတြ႕သည္...
"ဟာ..မိုက္တယ္....တကယ္ေပးတာလား..."
"တကယ္ေပါ့ကြ ငါ့ဘဲႀကီးကို ပူဆာလိုက္တာ ၂ စံုရတယ္ မင္း ကိုတစံုေပးတာ..."
ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္စြာၾကည့္လိုက္တယ္ဂ်င္မီကို....
ဂ်င္မီ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္.....

ရန္ကုန္ေရာက္တာတစ္လျပည့္ၿပီ
လစာ ၃၀၀၀၀ ရတယ္...တစ္မန္းနီးကေတာ့ ၁ ေသာင္းနီးပါးရတယ္ ကၽြန္ေတာ္ သံုးဖို႔ ထက္ အေမ့ဆီ လစာ ပို႔ ဖို စီစဥ္လိုက္တယ္....
ပင္ပန္းေပမယ့္ အခုလိုလစာရေတာ့ ပိုက္ဆံ ၃၀၀၀၀ ကိုကိုင္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနမိတယ္...
အေမ့ကို သတိရတယ္...အဖြာေရာေနေကာင္းရဲ႕လား...
ႀကီးသန္းကေတာသတိရတိုင္းငိုမွာ.....

" ဟုတ္ ..ကၽြန္ေတာ္မွီတဲ့ကား နဲ႔ လာခဲ့ပါ့မယ္ဘႀကီး..ဟုတ္ကဲ့...
ဟုတ္ကဲ့ပါ..."
ဖုန္းေျပာၿပီးမ်က္ႏွာမေကာင္းတဲ့ဂ်င္မီကို ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္တယ္....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဂ်င္မီ...."
"ငါ့ အေဖ ေဆးရံု တင္ထားရတယ္ အခု အျမန္လာခဲ့ပါတဲ့ ငါ့ဘႀကီးဆက္တာကြ..ငါ အိမ္ျပန္လိုက္အုန္းမယ္...."
"ဘယ္ေတာ့လည္း ငါမင္းကို တခုခုေကၽြးမလို႔ ညက လစာထုတ္လာတယ္...."
ဂ်င္မီက မ်က္ႏွာညိဳးငယ္စြာႏွင့္ ေျပာသည္...
"မစားေတာ့ပါဘူးကြာ ငါ မွီတဲ့ကားနဲ႔လိုက္သြားမယ္..အေဖက ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တာကြ..ခုေဆးရံုမွာဆိုေတာ့ငါသြားမ ျဖစ္မွာ....."
သူေျပာမ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္အေဖ့ကိုသတိရမိတယ္....
အေဖလည္းကၽြန္ေတာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္တာေပါ့....
"အိမ္က ဘယ္မွာလည္း..."
"ေက်ာက္မဲ....."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျဖရင္းသူ အဝတ္အစားေတြ ေက်ာပိုးအိပ္ထဲထည့္ေနသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကစိုးရိမ္မိတယ္...ဂ်င္မီျပန္မလာမွာကိုေပါ့....
ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္......
ဂ်င္မီ ကကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္...
"ငါ့ျပန္လာမွာပါ....."
ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတာသူသိေန တာလား...
ကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႔ ဒီလို စိတ္ပူမိမွန္းသိပါဘူး.....

Wednesday, April 15, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၃)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၃ )

တစ္ကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ဆိုတာကို အခုမစလုပ္ရမွာဆိုေတာ့အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးအေတြ႕အၾကံဳမရွိတာကိုေတြးၾကည့္ရင္ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္မိတယ္.....
အားလံုးက ပင္ပန္းလို႔ဆိုၿပီစားေသာက္အိပ္သြားၾကျပန္ၿပီ ကၽြန္ေတာ္ကသာအလုပ္မရွိေတာ့ အိပ္ေရးေတြ ဝ ေနလားမသိ။
မနက္ ၁၀ နာရီထိုးသိအထိ ဘယ္သူမ မထေသး ..ကၽြန္ေတာ္ကရြာမွာဆို မနက္ အုန္းေမာင္းေခါက္ရင္ႏိုးၿပီ...ည ဆိုလဲ ၇ နာရီေလာက္ ဆို မီးျဖဳတ္လိုက္ေတာ့အိပ္ၿပီ။

အလုပ္မရွိေတာ့ ေနာက္ေဖးက ညက စားထားတာေတြ ေဆးစရာရွိတာေဆး သန္႔ရွင္းေရးျပန္လုပ္ ကိုထြန္းခၽြတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြ ကို ရခ်ိဳးခန္းထဲေတြ႕တာနဲ႔ ေလ်ာ္ဖို႔ လုပ္လိုက္တယ္။
ဇလား ထဲမွာ ဘယ္သူ႔ဟာေတြမွန္းမသိတဲ့ ေဘာင္းဘီတို အင္းက်ီနဲ႔ CK underwear အနက္ ကေလး ေတြ႕တယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္းအားေနမယ့္အတူတူမထူးဘူးဆိုၿပီးေလ်ာ္လိုက္တယ္...ဝရံတာေနပူပူမွာ ေသခ်ာလွန္းလိုက္တယ္..
ကၽြန္ေတာ္လည္းေရခ်ိဳးၿပီး အထြက္ ေဂ်မီ ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။
"ေအာ္..ကိုေဂ်မီ ေရခ်ိဳးမလို႔လား..."
ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္...
"ေအး ဟုတ္တယ္ ...အိပ္ေပ်ာ္သြာူလို႔ ေနာက္က်ေနမလားေတာင္မသိဘူး..."
သူကေျပာရင္းဆိုရင္း ခ်က္ျခင္းဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္....
မၾကာဘူးျပန္ထြက္လာသည္...
မ်က္လံုးက လည္း ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ရွာသည္...
ေနာက္ၿပီး ဝရံတာ ကိုထြက္ၾကည္ၿပီး ....
" ဟာ..ငါက ေျပာက္လို႔ရွာေနတာ ..ဘယ္သူယူလ်ာ္လိုက္တာလဲမသိဘူး..."
under wear ေလးကို ၾကည့္ၿပီးေျပာသည္...
"ကၽြန္ေတာ္ေလ်ာ္ထားတာ..ကိုေဂ်မီ...."
"ဟာ...မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ငါဖာသာေလ်ာ္ပါ့မယ္...မေန႔က ေရခ်ိဳးခန္းထဲခၽြတ္ထားခဲ့တာ...ဒါနဲ႔ မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လည္း ငါ့ကို ကိုေဂ်မီခၚလို႔....."
ကၽြန္ေတာ္ေျဖလိုက္သည္...
"၁၈ ေက်ာ္..."
"သိပ္မ မကြာတာကြာ..ဂ်င္မီလို႔ဘဲေခၚပါကြ...."
ကၽြန္ေတာ္ဘာမ မေျပာပါဘူးျပံဳးရံုျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္...
ေဂ်မီ ေက်ာပိုးအိပ္ယူၿပီး ထြက္သြားသည္။

၁၂ ေက်ာ္ေလာက္မွာ ကိုထြန္းႏိုးလာသည္...
ေရ ခ်ိဳးသည္ ကၽြန္ေတာ္ကိုေခၚ၍ ထမင္းဆင္းစားၾကသည္....
ထမင္းစားရင္ကိုထြန္းေျပာသည္...
"သံေခ်ာင္း...အကိုေျပာတာေသျခာနားေထာင္ မင္းက အလုပ္မရွိလို႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ အဝတ္ေလ်ာ္၊ ဒါေတြေလ်ာက္လုပ္ေနတာ...ဒါက မင္းေစတနာပါငါနားလည္တယ္....ဒါေပမယ့္ မင္း အလုပ္ဝင္ရင္ ဒါေတြ လုပ္ေပႏိုင္မွာမ ဟုတ္ဘူး...ေျပာျခင္တာက မင္းေနသာသလိုေန သိပ္ၿပီးေလ်ာက္မလုပ္နဲ႔.....ၾကားလား..."
"ဟုတ္ကဲ့ကိုထြန္း....."
ကိုထြန္းေစတနာကိုကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္....
အေပၚျပန္တက္ေတာ့ ၂ နာရီထိုးလုၿပီ။
ကိုေဇာ္ေလး ကအိပ္တုန္း ႏိုင္ကိုက ႏိုးၿပီ....
ကိုထြန္း နဲ႔ ႏိုင္ကို ကစကားေတြေျပာၾကသည္...
ႏိုင္ကိုက သူ႔ေဘာင္ဘီတိုေလ်ာ္ေပးထားလို႔ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာသည္
၃ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ကိုထြန္း ႏွင့္ ႏိုင္ကို က အလုပ္အတူသြားၾကသည္....
ေဇာ္လး ကို ႏိုင္ကိုက ႏိွူးသည္....
"ေဇာ္ေလး....ေဟ့ေကာင္ ငါဒိုးၿပီေနာ္ ၆ နာရီေတာ့ အေရာက္လာ..."
ေဇာ္ေလးက အိပ္ျခင္မူးတူးျဖင့္ေအာ္ေျပာသည္....
"ေအးပါကြာ...."

ကိုထြန္းတို႔သြားၿပီးမၾကာခင္ ေဇာ္ေလးႏိုးသည္....
"ဆက္အိပ္မရပါဘူးကြာ...လိုက္လာမယ္ေျပာထားရက္နဲ႔ ႏိုင္ကို ငါ့ကိုသက္သက္ ႏိွူးသြားတာ...."
တဗ်စ္ ေတာက္ေတာက္ ေျပာရင္းက ေဇာ္ေလးက TV ေရွ႕သြားၿပီးဖြင့္သည္....
အေခြ ပံု ထဲက အေခြတစ္ေခြကိုရွာေနသည္.....
"ေဟ့ ညီေလး လာ အေခြၾကည့္မယ္ မျပင္းဘူးလား...."
ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းခၚ လိုက္ေသးသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေဘးနားဝင္ထိုင္ၾကည့္မိသည္....
သူေတာ့မေျပာတတ္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ရွက္မိသည္...
အသားညိဳညိဳ ျမန္မာဆန္ေသာရုပ္ေရ ရွိေသာ ေကာင္မေလးက ဘာမဝတ္မထားဘဲေကာင္ေလး ၁ ေယာက္ရဲ႕လီးကိုစုတ္ေပးေနတာျဖစ္သည္.....
"ဟာ...ကိုေဇာ္ေလးကလည္း...."
"ေဟ...ဘာလို႔လည္း....ဟ..မင္းကဘာျဖစ္လို႔လည္း..."
"ရွက္စရာႀကီး...."
တစ္ေယာက္ထဲၾကည့္ရတာဆိုေတာ္ေသး....
ခု ေဇာ္ေလး နဲ႔တူတူၾကည့္ေတာ့ရွက္သလိုလိုရယ္....
ေဇာ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကည့္ၿပီး....
"ေဟ့ေကာင္...မင္းက အေျခာက္လားရွက္ရေအာင္....မင္းလဲေယာက္က်ားေလး ငါလဲေယာက္က်ားကို....."
သူေျပာေတာ့မ ကၽြန္ေတာ္ရွက္သလိုပိုျဖစ္သြားသည္....
တစ္ကယ္ဆိုဒါမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္ မၾကည့္ဘူး မၾကည့္ရဲခဲ့ပါဘူး။
"ဟာ ကြာ ၾကာတာ....ေဆာ္စရာ ရွိတာမေဆာ္ဘူး....."
စိတ္မရွည္သလို ေဇာ္ေလးက အေခြကိုရစ္သည္....
ရပ္သြားေတာ့....ေကာင္မေလး အဖုတ္ကို ေကာင္ေလးကအားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေနသည္.....
ေဇာ္ေလးက မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနသည္.....ပံုစံေတြ ၂ မ်ိဳးေလာက္ေျပာင္းၿပီးလိုးၾကသည္....
သူေတာ့မသိ...ကၽြန္ေတာ့္လီးေတာ့ေတာင္ေနၿပီ။
"ဟာ.....ငါလိုးမသား ေကာင္းခန္းေရာက္မ မီးကပ်က္သြားၿပီ..."
ေဇာ္ေလး ကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီးရီျခင္မိသည္.....
"ကဲ မီးပ်က္ေတာ့လည္း ေရခ်ိဳးအလုပ္ေစာစာသြားရတာေပါ့ကြာ"
ေဇာ္ေလးက ဖေယာင္တိုင္ တစ္တိုင္ကို ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကယူၿပီးေနာက္ေဖးဝင္သြားတာျဖစ္သည္....ဘာအတြက္မွန္းကၽြန္ေတာ္ ဘာမ မသိပါဘူး....ဝရံတာထြက္ရပ္ေနလိုက္တယ္ ၅ မိနစ္ခန္႔အၾကာကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ေဖးဘက္ဝင္အလာ....
"အား...အား.....ရွီး..အား....."
ကၽြန္ေတာ္နားစိုက္ေထာင္ေနမိတယ္....
ေရခ်ိဳးခန္း ထဲကလာတဲ့အသံ... အထဲမွာ ဖေယာင္တိုင္ထြန္းထားတယ္....အျပင္ကေန တံခါးေအာက္ဖက္နားက အေပါက္ကေန ဖေယာင္တိုင္းအလင္းျမင္ေနရတယ္....
ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီ အေပါက္ကေန အထဲ ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ မိလိုက္တယ္.....
"ဟာ......"
ေဇာ္ေလးက အားလံုးခၽြတ္ထားတာ ကိုယ္လံုးတီး။
ခါးကို လက္တစ္ဖက္ကေထာက္ၿပီး ေကာ့ထားတယ္...က်န္လက္တစ္ဖက္က လီးကို ကိုင္ၿပီးထုေနတာအထင္းသားျမင္ရတယ္.......
ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္တိုင္သာလုပ္တာ သူမ်ားလုပ္တာ မေတြ႕ဘူးေတာ့ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္...
ေဘးေဆာင္းအေနအထားဆိုေတာ့ ေဇာ္ေလး လီးက ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတယ္ ေကာ့ၿပီးဒစ္ႀကီးက ကားေနတယ္.....
ဖိလ္းေတြတက္ၿပီးထုေနတာ....ေနာက္မိနစ္အနည္းငယ္မွာဘဲ ပန္းထြက္တာမ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမယ္...
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီး ရင္ေတြေတာင္တုန္တယ္....
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မႀကိဳက္ပါဘူး......

ကၽြန္ေတာ္ဟန္မပ်က္ဝရံတာ ထြက္ေနလိုက္တယ္. ....
ေဇာ္ေလးေခါင္းကေရေတြသုတ္ရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာသည္....
"ငါေတာ့ တစ္ေၾကာင္းစြဲလိုက္တယ္ လူကို ေပါ့သြားတာဘဲ...."
ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းတိတိပပ မသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရီျပလိုက္သည္။

မီးျပန္လာသည္...
အိမ္မွာဘးသူမ လည္းမရွိ......
ကၽြန္ေတာ္ စက္ထဲက အေခြ ဆက္ၾကည့္သည္....
အရမ္းေကာင္းသည္......
ေကာင္မေလးကေတာ္ေတာ္လွသည္.....
ေကာင္ေလးလဲေခ်ာသည္.....
လိုးေနတာမ်ားလိုက္ဖက္လြန္းလွသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ေနၿပီ.....
စိတ္က မလံုစြာ ျပတင္းေပါက္ေတြၾကည့္လိုက္ေသးသည္။
ေနာက္ပုဆိုးကပံုစ ကိုခၽြတ္လိုက္သည္...ေထာင္မတ္ေနတဲ့လီးကို ထု လိုက္သည္.....
ဇာတ္ကားထဲက ေကာင္မေလးကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ရင္းထုေနသည္.....အရမ္းမိုက္သည္.....
ရြာမွာဆို အိမ္မွာမလြတ္လပ္ေတာ့အိမ္သာထဲညမိုးခ်ဳပ္ဝင္ ပုဆိုးဂြင္းသိုင္း ဘယ္သူမလဲ ဒီလိုၾကည့္စရာမရွိ.....ခုမ အဆင္ေတြေျပေနသည္....
မၾကာပါ အားရပါးရစြာ ေအာ္ညည္းရင္းလီးေရေတြ ပုဆိုးေပၚပန္းခ်လိုက္သည္.....ၾကာၿပီေလ မထုရတာ...ၾကည့္စမ္း နည္းတာမဟုတ္ဘူး ပုဆိုးတစ္ထည္လံုးရြဲနစ္.....

ညစာထမင္းစားၿပီးအိမ္ေပၚတက္ေတာ့ ေဂ်မီေရာက္ေနသည္....
"ဟာ..ေစာလွခ်ည္လားေဂ်မီ....."
"ေအး..မင္းစားၿပီၿပီလား...."
"အင္း...မင္းေရာ....."
"ေအး ၿပီၿပီ ဒီေန႔ စပြန္ဆာက ေဘာစိကြ ေခ်ာင္းသာ လိုက္ရင္ လိုက္ရအုန္းမွာ....."
ရင္းႏွီးစြာကၽြန္ေတာ္ဂ်င္မီ့ကိုဆက္ဆံလိုက္တယ္....ဘာအလုပ္မွန္းေသျခာမသိေပမဲ့ နားလည္သလိုေတာ့ရွိသား.....
"ဘယ္မွာလုပ္တာလည္း....."
ကၽြန္ေတာ္စပ္စုလိုက္ၿပီ.....
"ငါက ဘယ္မွာမ မလုပ္ဘူး ကိုပိုင္အလုပ္ဆိုပါေတာ့ကြာ...မင္းသိမွာမဟုတ္ပါဘူး...."
ေဂ်မီက အိမ္က လူေတြအားလံုးထဲမွာအသက္အငယ္ဆံုး ရုပ္ကအေျဖာင့္ဆံုး ပံုဆံကလည္း ေခတ္ဆန္တယ္....
သူဝတ္တဲ့အဝတ္အစားအသံုးအေဆာင္ေတြက အမိုက္စား အေကာင္းစားေတြဆိုတာသိတယ္....
"မင္းအလုပ္မရေသးဘူးလား...."
ကၽြန္ေတာ္ေမ်ာ္လင့္ေသာ ေမးခြန္းကို ေဂ်မီ ကေမးသည္....
"မရသးဘူး....ကိုထြန္းသူေဌးက ႏိုင္ငံျခားသြားေနလို႔တဲ့...."
"ေအာ္....."
သူက ေအာ္ တစ္လံုးသာေျပာရင္ က်န္တာဘာမ ဆက္မေမးေတာ့ေပ။
သူ႔အိပ္ယာေပၚထိုင္ရင္း တစ္ေထာင္တန္ အရြက္ ၃၀ ခန္႔ ေရ ေနတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ေနရသည္။

Monday, April 13, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၂)

နာရီသံ
အပိုင္း ( ၂ )

အရာအားလံုးက ဆန္းသစ္ေနသည္...
ၾကားဖူးေနေပမယ့္အခုမေရာက္ဖူးေသာကၽြန္ေတာ္ကေတာ့အားလံုးက အသစ္ အဆန္းေတြခ်ည္ျဖစ္ေနသည္....
အေဝးေျပးကားဝင္းက စထြက္တဲက အားလံုးသည္ ရြာက အေနအထားေတြနဲ႔ ကြာျခားလွသည္....
"သံေခ်ာင္းကိုင္ထားေနာ္...."
ကိုထြန္က အေဝးေျပးကား ကတဆင့္ လိုင္းကားတဆင့္စီးရေသးသည္..
လိုင္းကားစစီးဖူးတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုထြန္းကသတိေပးသလိုေျပာသည္...
လူက ရိန္းထိုးေနတယ္ေလ....
လိူင္ၿမိဳ႕နယ္ကိုသြားမွာတဲ့..
"ဟူး...လူကိုေမာသြားတာဘဲကြာ...ကဲ သံေခ်ာင္ေရ ..နားအုန္း..."
ကိုထြန္းက အလုပ္ကေပးတဲ့အေဆာင္မွာမေနဘူးတဲ့...ေအးေဆးေနျခင္လို႔ အေဆာင္ငွားေနတာတဲ့...
အခုလဲ တိုက္ႀကီးရဲ႕ ၆ ထပ္က တိုက္ခန္းဆိုပါေတာ့....
အခန္းက အတားအဆီးမရွိ ေဟာခန္း...
အိပ္ယာ ေနရာေလးေတြ ၄ ခုရွိတယ္ ၂ ခု မွာလူငယ္ ၂ေယာက္အိပ္ေနတယ္...ကိုထြန္းကေျပာေျပာဆိုဆို ဝရံတာနားက အိပ္ယာတခုဝင္လွဲရင္းကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔ေဘးမွာေနရာေပးတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက အိပ္ယာက လြတ္ေနတယ္....
ကၽြန္ေတာ္က အသာလွဲ ေနရင္းက အခန္းထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္တယ္....
TV တစ္လံုး VCD တစ္လံုး..ေရသန္႔ဗူး..ဒါဘဲရွိတာ....
ကိုထြန္းဆီက ေဟာက္သံထြက္လာသည္...
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေနရာသစ္မို႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါ.....
အေမ့ကိုသတိရသည္....
အဖြားကိုလြမ္းသည္....
ႀကီးသန္းက ငိုေနအုန္းမည္....
ကၽြန္ေတာ္ ဆီးသြားျခင္လာ၍ အိမ္ေနာက္ေဖး ထ လာလိုက္သည္..
"အို...."
ကၽြန္ေတာ္ ႏွာေခါင္ရံူ႔မိသည္...
ခ်ဥ္ေစာ္နံေနေသာ ေပက်ံေနေသာ ပုဂံေတြက ေဘစင္ ထဲမွာအျပည့္...အဝတ္ေတြက တိုလိုတြဲေလာင္းနံေဆာ္ေနသည္....
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္လာသည္...ခဏလွဲေနလိုက္သည္...
"ကဲ..သံေခ်ာင္း ငါအလုပ္သြားေတာ့မယ္ ဒီေန႔ ငါ့ေဘာစ့္ကိုေျပာခဲ့မယ္အလုပ္အတြက္....မင္းေနခဲ့အုန္း...ဒီမွာက သူတို႔ ၂ေယာက္ရယ္ ငါရယ္ ဒီအိပ္ယာက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္ အားလံုး ၄ ေယာက္ပဲေနတာ...မင္းနဲ႔ဆိုအခု ၅ ေယာက္ေပါ့...
အလုပ္က အေဆာင္က အားလံုး ၁၅ ေယာက္ေလာက္စုေနတာဆိုေတာ့မေနျခင္လို႔ ငါက ဒီမွာသတ္သတ္ လာေနတာ...ဒီတိုက္ ၃ တိုက္ေက်ာ္ေအာက္ထပ္မွာ ထမင္းဆိုင္ရွိတယ္ တခါျပင္ ၆၀၀
ဆာရင္ သြားစားေနာ္..."
ကိုထြန္းက ေျပာလဲေျပာ အဝတ္ကလဲလည္း ပိုက္ဆံ ၁၀၀၀ တန္တစ္ရြက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးရင္းအလုပ္သြားဖို႔ဖိနပ္စီသည္....
" ရ..ရပါတယ္ ကိုထြန္း ကၽြန္ေတာ္ မွာ......"
"သံေခ်ာင္း မရွည္နဲ႔..ယူထား..."
ကိုထြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ထပ္တြန္႔မတက္ရဲပါ...
အိပ္ယာ ၂ ခုက လူ ၂ေယာက္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အိပ္ေရး ပ်က္ေနသည္မသိ အိပ္ေန လိုက္တာကုလားသ ကုလားေမာ...
ကၽြန္ေတာ္ပ်င္းလာသည္....
ေနာက္ေဖးခန္းထဲျပန္ဝင္လာသည္...
ကိုထြန္းေခၚ၍ ေရာက္လာေပမယ့္ ဒါကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျဖစ္ေႏုၿပီေလ...အသန္႔ႀကိဳက္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္က ညစ္ပတ္လ်င္မေနတတ္သူပီပီ ပုဂံအေပ ေတြ ကို ေဆးလိုက္သည္...မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက တိုလို တြဲေလာင္း အဝတ္ေတြအားလံုး ေသျခာေခါက္လိုက္သည္..တံျမက္လွည္း သန္႔ရွင္းေရးေတြလုပ္ေနလိုက္သည္...
"မင္း..မင္းက ဘယ္ကလဲ..."
အိပ္မႈန္ စုန္မြား နဲ႔ ႏိုးလာတဲ့တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသျခာၾကည့္ၿပီးေမးသည္...
"ကၽြန္ေတာ္ကိုထြန္းညီပါ...သူအခုအလုပ္သြားတယ္...."
သူသေဘာေပါက္သြားပံုရသည္...
"ေအာ္...မင္းကဘာေတြလုပ္ေနတာတုန္း...ထားလိုက္..."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာၿပီးျပန္ထြက္သြားတယ္...
"မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလည္း..."
"သန္းထိုက္...."
ကၽြန္ေတာ္က သံေခ်ာင္း ဆိုတဲ့နာမည္မႀကိဳက္ပါဘူး...ဒါေၾကာင့္ သန္းထိုက္ လို႔ေျပာလိုက္တာ...
"ကိုထြန္းထြန္းညီဆို...."
ေခါင္ညိတ္ျပလိုက္တယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္က အိပ္ယာႏိုးလာၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးေနတာေလ...
"ဘယ္မွာလုပ္လဲ...."
"ကိုထြန္းက ဒီညမ အလုပ္ေျပာခဲ့မယ္တဲ့..."
ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္လိုျခင္၍ ရြာမ အရဲစြန္႔လိုက္လာပံုေလးေျပာျပလိုက္သည္....
"ေအာ္....ငါက ႏိုင္ကို...သူက ေဇာ္ေလး တဲ့ ငါတို႔က ကလပ္က ဝိတ္တာေတြ ဆိုပါေတာ့..ည ၈ နာရီေလာက္ကေန ညည့္ ၃ နာရီေလာက္မ ျပန္ေရာက္တယ္...ေန႔ နဲ႔ ည နဲ႔ မွားေနသလိုေပါ့ကြာ...ဟား...ဟား...."
ကၽြန္ေတာ္ ကလပ္ ဆိုတာဘာမွန္းမသိေပ မယ့္ ဆက္ မေမးပါဘူး....
"ကဲ..ငါ တို႔ေရ မိုးခ်ိဳးသြားလိုက္အုန္းမယ္...မင္းျပင္းရင္ အေခြေတြ ရွိတယ္ ၾကည့္ေပါ့....ဂ်ပန္..အေမရိကန္....ထိုင္းကားေလးေတြလည္းမိုက္တယ္....."
မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ...
ကိုထြန္းေျပာတဲ့ဆိုင္ မွာထမင္းစားလိုက္သည္...ျပန္တက္လာၿပီး မအိပ္ျခင္ေသး၍ အေခြဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္...
မ်က္လံုးေတြျပဴးသြားသည္....
အားလံုးက ကိုယ္လံုးတီ ေကာင္မေလးက ဘိုမေလး ေကာင္ေလးကလည္းဘိုေကာင္ေလး...နမ္းေနသည္...ႏို႔ေတြစို႔သည္....ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမ ဒါမ်ိဳးေတြမၾကည့္ဘူးပါဘူး...ဒါပထမဆံုးပါ....
ရင္ေတြေတာင္တုန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ပိတ္လိုက္သည္....
အခန္းအျပင္ကို ေရွာက္ၾကည့္မိသည္...တစ္ကယ္ေတာ့တစ္ေယာက္ထဲေပမယ့္ ရွက္ေနတာျဖစ္မည္...
တံခါးေတြပိတ္လိုက္သည္...စက္ျပန္ဖြင့္သည္......
နမ္းေနၾကသည္...
ဘိုမ က ဘိုေကာင္ေလးလီးကိုစုတ္ေပးသည္...ေကာင္ေလးကလည္း ေကာင္မေလး အဖုတ္ကို ျဖဲၿပီး ယက္သည္....
ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးအဖုတ္ထဲ ေကာင္ေလးရဲ႕ လီးအရွည္ႀကီးႏွင့္ အားရပါးရ လိုးသည္....
ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနရင္းသ သတိထားမိလာသည္...
ကၽြန္ေတာ့္လီးေတာင္ ေနသည္....
"ေဒါက္...ေဒါက္....."
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတန္း ပိတ္လိုက္သည္....ေတာင္ေနတဲ့လီလည္း ျပန္က်သြားသည္....
" မင္းဘယ္သူလည္း လူသစ္လား....."
တံခါးအျပင္မွ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ဆံပင္ မတိုမရွည္ေလးႏွင့္ အသားျဖဴျဖဴ ရြယ္တူေလာက္ရွိမယ္ထင္ရသူက ေမးသည္...
"ငါေသာ့ မပါလို႔ ဖြင့္ပါအုန္း...."
ဘာမွန္းမသိဖြင့္ေပးလိုက္သည္....
သူက ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာေဘးက ျဖစ္သည္...လြယ္ထားတဲ့ေက်ာပိုးအိပ္ကို အိပ္ယာထက္ျပစ္ခ်ရင္းေမးသည္....
"ဒါ မင္းအိပ္ယာလား...."
"ဟုတ္...."
သူကေမးၿပီး အင္းက်ီခၽြတ္သည္....ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္...
အတြင္းခံေလး ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ေရခ်ိဳးသည္....
ျပန္ထြက္လာသည္....
"ဟာ...."
ကၽြန္ေတာ္က သူမရွက္ေပမယ့္..ရွက္၍ မ်က္ႏွာလြဲလိုက္သည္...
ေဖြးေနေသာ လီးကေန ဒစ္က ျပဴ တစ္တစ္ ထြက္ေနသည္...
ေဖြးစြတ္ေသာ အသားအေရ ႏွင့္ လွပေသာေဘာ္ဒီက မိန္းကေလးေတြ အေတာ္သေဘာက်မည္....
"နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလည္း....ငါ့နာမည္က ေဂ်မီ....."
ကၽြန္ေတာ္နားကေန ေခါင္းေတြသုတ္ရင္း နာမည္ေမးသည္..သူ႔နာမည္ပါေျပာသည္....
"သန္းထိုက္ ပါ..."
"ဟြန္း...ေတာနာမည္ႀကီး....."
သူက ေတာနာမည္ႀကီးေျပာတာ စိတ္ေတာ့မဆိုးျခင္ပါဘူး ဟုတ္ေနတာဘဲကို....
ေဂ်မီ ကအဝတ္အစားလဲၿပီး အိပ္ယာေပၚလွဲရင္းကေျပာသည္...
"လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနေနာ္...ဒီမွာေယာက္က်ားေလးေတြခ်ည္ဘဲ.ငါ့ကိုလည္းရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္း...ငါက အလုပ္မ်ားရင္မ်ားသလို သြားေနရတာ...."
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လည္းဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး....သူပင္ပန္းလာသလိုျဖစ္ေနလို႔ပါ....အေခြလည္း ဆက္ၾကည့္ျခင့္မိတယ္.. ခုထိ ဘိုမ ေလးနဲ႔ ဘိုေလး ကိုမ်က္စိထဲက မထြက္ဘူး......
ည ၃ နာရီေလာက္မွာ ကိုထြန္းျပန္ေရာက္လာသည္...
"သံေခ်ာင္းေရ ငါ့ေဘာစ္က ဘန္ေကာက္သြားတယ္ကြ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ရအုန္းမယ္...အိမ္မွာနားေနအုန္းေပါ့ကြာ.."
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာညိႇးသြားမွန္းကိုထြန္းခ်က္ျခင္းသိသည္....
စိတ္မညစ္နဲ႔ေနာ္သံခ်ာင္းအလုပ္က က်ိန္းေသရပါတယ္ကြ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲေစာင့္...ေအာ္...ေဂ်မီ ေရာက္ေနၿပီလား...."
အိပ္ေနတဲ့ေဂ်မီ ကိုေတြ႕ၿပီးေျပာသည္....
ေနာက္ကိုေဇာ္ေလး တို႔ ၂ေယာက္ ေရာက္လာသည္....
"ေဟ့ ကိုထြန္းရြာျပန္တာဘာပါလဲ....."
ႏိုင္ကို ဆိုသူက ေမးသည္...
"မပါ ပါဘူးကြာ..."
"ကဲပါ မပါလဲ ငါပါလာတာေတြ စားမယ္ လာ...."
ႏိုင္ကို နဲ႔ေဇာ္ေလး တိုက အလုပ္က အျပန္ ထမင္းေၾကာ္ေတြ ငါးကင္ေတြပါလာသည္....
"ဟာ အေတာ္ဘဲ ခ်ကြာ...."
ကိုထြန္းနဲ႔ေတာ့အေတာ္ရင္းႏွီးၾကသည္....
"ေဟ့ေကာင္ေလး ကိုထြန္း မင္းညီဆို ေခၚေလကြာ...လာ...လာ ညီလး.....ေဟ့ ေဂ်မီပါ ႏိွူးလိုက္ ဒီေကာင္ ပါလာလဲ ငါတို႔ ဝိုင္းဆြဲေနၾကဘဲ...."
ကၽြန္ေတာ္ရယ္..ကိုထြန္း...ႏိုင္ကို နဲ႔ေဇာ္ေလး...ေဂ်မီ လဲထလာသည္....ထမင္းေၾကာ္ေတြစားၾကသည္ ငါးကင္ေတြစားသည္...စကားေတြ ေျပာၾကသည္...ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္သည္....
"ကိုထြန္း သူ႔ကိုမင္းဆိုင္မွာအလုပ္သြင္းမလို႔ဆို...."
"ေအး....."
"ၾကည့္လုပ္ပါကြာ ျဖစ္ပါ့မလား ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္ နဲ႔ ငါတို႔အလုပ္ေတြက ပင္ပန္းတယ္ေနာ္..ကိုထြန္း...."
ကိုထြန္းကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းၾကည့္သည္....
ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေခါင္းငံု႔ေနမိသည္....

နာရီသံ အပိုင္း (၁)

နာရီသံ
အပိုင္း ( ၁ )

ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ရြာလံုးက "သံေခ်ာင္း" လို႔ေခၚတယ္.
ငယ္ငယ္က အရမ္းျခဴျခာလို႔ ဘုန္းဘုန္းကေပးတာတဲ့...
နာမည္အရင္းက်ေတာ့ေရာ....သန္းထိုက္ တဲ့...
ကၽြန္ေတာ္က ျမဝတီ နဲ႔ သာမည ၾကားက အိမ္ေျခ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္သာရွိတဲ့ရြာကပါ....
တစ္ရြာလံုးက လယ္ယာ လုပ္သူေတာင္သူေတြဆိုေတာ့ရိုးသားၾကတယ္ ရိုင္းပင္းၾကတယ္။
မႏွစ္က ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ ပိုးထိၿပီးဆံုးသြားေတာ့ ဘာမ လုပ္ကိုင္မစားတတ္သူအေမက လယ္ယာေလးလူငွားခ်ၿပီး ဝမ္းဝရံု လုပ္ကိုင္စားေနရခ်ိန္ပါ။
အသက္ ၈၀ ေက်ာ္အဖြားရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အေမ ရယ္
အေမ့ညီမ အပ်ိဳးႀကီး ႀကီးသန္းရယ္ အားလံုး ၄ ေယာက္ထည္းဆိုပါေတာ့....
ေခါင္းရင္ဝိုင္းက ဘႀကီးစိုး တို႔ မိသားစုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုကို ေရႊမ်ိဳးရင္း ပမာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့တာေလ...
ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္က် တယ္ အေဖက ပိုးထိ ဆံုးတယ္ စိတ္ေတြ ေလေနတဲ့အခ်ိန္ မွာကၽြန္ေတာ္ တခါတခါ အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္။
ဘႀကီးစိုးတို႔မိသားစုက အားလံုး ၅ ေယာက္ပါ။
ဘႀကီးစိုး သားအႀကီး က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၂ ႏွစ္ဘဲႀကီးတယ္...
ရြာနာမည္ ထြန္းခိုင္ ၿမိဳ႕မွာ ထြန္းထြန္း တဲ့။
ရန္ကုန္ကို သူတို႔အမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႔လိုက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ အဆင္ေျပေနတယ္ေျပာတာဘဲ။
လယ္လုပ္တဲ့ဘႀကီးစိုးတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ သိပ္ထူးမျခားနားပါ။
သားႀကီးလုပ္သူ ထြန္းထြန္း က တစ္ႏွစ္တစ္ခါရြာျပန္လာလည္ ရင္ေတာ့ တစ္ရြာလံုးက ဝိုင္းၿပီး ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ၿမိဳ႕စတိုင္ ျဖစ္ေနတာေပါ့ အဲ့ဒီထဲ မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္ေလ..
ကိုထြန္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့အေတာ္ခင္တယ္....
သူျပန္ ရင္ကၽြန္ေတာ့္ကို သူဝတ္တဲ့ အင္းက်ီေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ေပးခဲ့လို႔ေပါ့....
သူေပးခဲ့တဲ့ ေဘာင္းဘီရွည္ဆို ရြာက ဘုရားပြဲ ရက္မွာ ဝတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ရိူးထုတ္ရတာအေမာရယ္.....
ခုလည္း ကိုထြန္းထြန္း ရြာေရာက္ေနတယ္ မေန႔က ည မ ေရာက္တာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မေတြ႕ေသးဘူးေလ...
"သံေခ်ာင္းေရ....ေဟ့ သံေခ်ာင္း..."
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ေဖး ပုဂံေတြေဆးရင္း ထူးလိုက္တယ္...
"ဟာ...ကိုႀကီးထြန္းထြန္းလား လာၿပီ လာၿပီ....ညက ေရာက္တာလား...."
"ေအးကြ....ဟာ ငါ့ညီ က တစ္ႏွစ္ တခါလာတိုင္းထြားလာလိုက္တာ..."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေသျခာၾကည့္ၿပီး ေျပာမ ကၽြန္ေတာ္လည္းရွက္ရီ ရီျပလိုက္တယ္....
"ငါရြာေတာင္ပိုင္းသြားမလို႔ အားလား...."
"ဟုတ္ ကိုထြန္း လိုက္ခဲ့မယ္ေလ...."
ေတာင္ပိုင္းက ကိုေအာင္ႀကီးက ကိုထြန္းထြန္းတို႔ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြေလ...
"ငထြန္း မင္းအလုပ္ အဆင္ေျပ ငါတို႔လဲ ေခၚစမ္းပါကြ ရန္ကုန္ ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္ လုပ္ျခင္လို႔ပါကြ.."
"ေအးပါကြာ...အထင္မႀကီးနဲ႔ေအာင္ႀကီးေရ ငါက စာပြဲထိုးရတာကြ..ဘီယာ ဆိုင္က ဝိတ္တာေခါင္းေဆာင္ဆိုပါေတာ့ကြာ...."
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလကြာ ငါတို႔ထက္စာရင္းမင္းက မင္းသားလားမွတ္ရတယ္ ၿမိဳ႕သားႀကီးလိုျဖစ္လို႔...အသားေတြကျဖဴ..."
ကိုေအာင္ႀကီးက ေျပာေနတာ သေဘာၾကေနတာ...
ကၽြန္ေတာ္လည္းသေဘာက်ေနတယ္ေလ....
သူတို႔ေျပာတာနားေထာင္ေနမိတယ္...
ကိုထြန္းထြန္းက အဆင္ေျပတာေတြေရာ....အဆင္မေျပတာေလးေတြလည္းၾကားရတယ္.....
ညမိုးခ်ဳပ္မ ေတာင္ပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းျပန္လာခဲ့တယ္....
"ေဟ့ေကာင္ သံေခ်ာင္း ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲကြ.."
ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနတာပါ...ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုထြန္းထြန္းက ရန္ကုန္ေခၚရင္ေကာင္းမွာလို႔....
"ဟို..ဟိုေလ...ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္လိုက္ျခင္တယ္...."
ကၽြန္ေတာ့္အေျပာေၾကာင့္ ကိုထြန္းထြန္း မ်က္လံုျပဴးသြားတယ္...
သူ ခဏ စဥ္းစားသလို လုပ္ၿပီး....
"မင္း ၁၀ တန္းျပန္မေျဖဘူးလား...."
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္ရမ္းျပလိုက္တယ္...
"မင္းကို ႀကီးေမ ကထည့္ပါ့မလား...."
ႀကီးေမ ဆိုတာကၽြန္ေတာ့္အေမကို ကိုထြန္းထြန္းက ငယ္ငယ္တည္းက ေခၚတာေလ....
"ထည့္ေအာင္ေျပာမွာေပါ့...ကိုထြန္းသာေခၚရင္ ထည့္မွာပါ...
ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ျခင္တယ္...."
"ငါ ဘယ္သူ႔မ ေတာ့မေခၚျခင္ဘူး သံေခ်ာင္း မင္းကိုေတာ့ ငါညီေလးလို ခင္လို႔ပါ...
အလုပ္ကလည္း ငါ့အလုပ္ဆိုင္ထည့္ရင္ေတာ့ရတယ္...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကလူေတြက တစ္ကယ္ေတာ့ ငါတို႔ရြာကလူေတြလိုမဟုတ္ဘူးကြ.....
ေအးေလ...မင္းအေဖလည္း မႏွစ္က ဆံုးသြားေတာ့ ...
ေျပာၾကည့္ေပါ့ကြာ ထည့္ရင္ လိုက္ခဲ့......"
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္....
အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ရေအာင္ေျပာမယ္...
တစ္ကယ္စဥ္းစားလိုက္ျပန္ေတာ့ အေမ နဲ႔အဖြား ကိုထားခဲ့ ရမွာလဲစိတ္ထဲ မေကာင္းျပန္ဘူး....
ေယာက္က်ားသားရယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ဘဲရွိတာ....
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ညလံုးစဥ္းစားတယ္ အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘူး....မိုးလင္းခါနီးမ အေဒၚအပ်ိဳးႀကီး ႀကီးသန္း လည္းရွိတာဘဲေလ လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္....
ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ လိုက္ျခင္တယ္ေလ....
တစ္ကယ္ေျပာရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေမ အဖြား ႀကီးသန္း တို႔ကို ဘယ္က ဘယ္လိုစေျပာရမွန္း မသိပါဘူး....
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနလို႔ အေမက....
"ဟဲ့..သံေခ်ာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလည္းသား...."
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့နားကပ္ထိုင္လိုက္တယ္....
ခ်က္ျခင္းေျပာမထြက္ဘူး...အားတင္းလိုက္တယ္...
"အေမ...သား....ကိုထြန္းနဲ႔ ရန္ကုန္ လိုက္သြားမလို႔...."
အေမ က အံ့ၾသစြာၾကည့္တယ္....
"ေအာ္သားရယ္...ဘာ လိုက္လုပ္မွာတုန္း..ရွိတာမ မိသားစုေလး ၄ ေယာက္ အို....သားကို အေဝးႀကီးခြဲမထားႏိုင္ပါဘူး...သြား..သြား..လုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္ပါကြယ္.....သြား..."
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ကို ထပ္ေျပာလိုက္တယ္....
"သားလိုက္သြားမယ္အေမ...ကိုထြန္းလည္းေခၚတယ္...
သူ႔ဆိုင္မွာလဲ အလုပ္ရမယ္ေျပာတယ္...."
အေမ ကခ်က္ျခင္းမ်က္ႏွာညိႇးသြားသည္...
"အို..သားကငယ္ပါေသးတယ္....မလိုက္ပါနဲ႔ကြယ္....."
"သားလိုက္ဖို႔ေျပာၿပီးၿပီ အေမ..."
မနက္ျဖန္မနက္ရန္ကုန္လိုက္ေတာ့မည္...
အထုတ္လည္းျပင္ၿပီးၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ပါ.....
အေမက ပိုဆိုးမည္....
ခဏခဏ ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္ အိပ္မေပ်ာ္တာကၽြန္ေတာ္သိသည္...
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုခ်စ္သည္....အေမလည္းခ်စ္တာသိသည္....
အေမ ခံစားေနရတာကၽြန္ေတာ္သိသည္...
စိတ္ထဲကခြင့္လြတ္ဖို႔ေတာင္းပန္မိသည္.....
တစ္ကယ္ဆိုအေမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြဲၿပီး ရန္ကုန္ ကိုမထည့္ျခင္ပါ...
ကၽြန္ေတာ္အတင္းပူဆာ၍ျဖစ္သည္...
ကိုထြန္းကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ကူညီမယ္ဟုဂတိေပးသည္....
ေနာက္ဆံုး အေမ ကၽြန္ေတာ့ဆနၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္...
ကၽြန္ေတည္ေတြးရင္း..ေခါင္းအံုးေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက် ေနသည္.....
ကၽြန္ေတာ္သိသည္.....အေမလည္း ငိုေနမည္.....
ကားမလာခင္ အဖြား အေမ ႏွင့္ႀကီးသန္းကို ကန္ေတာ့သည္...
မ်က္ရည္ေတြကို အင္းက်ီစ ႏွင့္သုတ္ရင္းအဖြား စုေတြေပးေနသည္....
အေမ က အသံမထြက္ဘဲငိုေနသည္....
ႀကီးသန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထ ဖက္သည္ ရိုက္ႀကီးတငင္ ငိုသည္...
အဲ့ဒီေတာ့မ ကၽြန္ေတာ္ လည္းငိုခ် လိုက္မိသည္...
"သံေခ်ာင္းေရ...ကားလာၿပီေဟ့...."