ေေေ ေဝဖန္အၾကံေပးလိုပါက author.thutalulin@gmail.com သုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

Friday, April 17, 2015

နာရီသံ အပိုင္း (၄)

နာရီသံ

အပိုင္း ( ၄ )

ယေန႔ခတ္ထဲ ေငြ ၃ ေသာင္းေလာက္ကိုင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ နည္းတာမွတ္လို႔...
ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ကိုထြန္းေတာင္လစာက ၃ ေသာင္းေက်ာ္ရယ္...စားစရိတ္ ေနစာရိတ္ႏႉတ္ဘာက်န္လို႔လည္း
ေဂ်မီ လိုအားလံုးအေကာင္းစားေတြ သံုးၿပီးလွပေနႏိုင္တဲ့အလုပ္က ဘာအလုပ္လည္းသိျခင္ရဲ႕....
ကၽြန္ေတာ္မေမးခင္ဘဲ ေဂ်မီက ...
"ကဲ..ငါအားျဖည့္လိုက္အုန္းမယ္ကြာ...."
အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္လိုက္ေတာ့ မေမးျဖစ္ျပန္ဘူး.....
ထံုးစံအတိုင္း ကိုထြန္းျပန္လာၿပီ...
"ကဲ..သံေခ်ာင္း မနက္ျဖန္ အလုပ္စဆင္းရမယ္..ငါဂ်ာႀကီးေျပာၿပီးၿပီ...ေဘာစ္ကိုသူတာဝန္ယူတယ္...ဆင္းခိုင္းလိုက္တဲ့...."
အားရ စြာေျပာတဲ့ကိုထြန္းစကားၾကားရတာကၽြန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္..စိတ္ထဲလဲအလုပ္ရၿပီဆိုၿပီအရမ္းေပ်ာ္ေနမိတယ္....
" ဒါဆို မင္းအလုပ္ရၿပီေပါ့...."
ေဂ်မီက အိပ္ယာထဲကေမးသည္....
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္.....
"ကိုထြန္းေရ...ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ေတြ အဆင္မေျပျဖစ္လာရင္ ကၽြန္ေတာ့္လဲ အလုပ္သြင္းေပးေနာ္....."
ဂ်င္မီက ကိုထြန္းကိုေျပာသည္....
"ေဟ့ကာင္....ေဘာစိ...မင္းလားလုပ္မွာ...."
ကိုထြန္းက လွမ္းေျပာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္.....

ကၽြန္ေတာ့္ကို ဗဟိုလမ္းမေပၚက ေကာင္မေလးေတြသီခ်င္းဆိုေသာ ဘီယာ ဆိုင္အႀကီးႀကီးကိုေခၚသြားတာျဖစ္သည္....
ညေန ေစာင္း ထဲက ရွပ္အင္းက်ီ အျဖဴ ေဘာင္ဘီအနက္ ဝတ္ထားရသည္...
လူေတြလာၾကၿပီ...စစ ျခင္းဘာမ မသိေသးေတာ့ ကိုထြန္း ေျပာထားတဲ့ရြယ္တူေကာင္ေလး မင္းမင္း ဆိုသူ ႏွင့္ အတူ ေအာ္ဒါလိုက္ယူရသည္.. .
မဆိုးပါဘူး....မွတ္ရလြယ္ပါတယ္...
"ဒါကၽြန္ေတာ္ညီပါ ဆရာ...."
ကိုထြန္းအနားလာၿပီးလူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္..
"ေအာ္...ေအး...အဆင္ေျပရဲ႕လားကြ..."
"ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ..."
ဆရာ လို႔ ကိုထြန္းေခၚသလိုေခၚလိုက္ေတာ့ အဲ့လူႀကီးက ျပံဳးလို႔....ေက်နပ္လို႔.....
ကၽြန္ေတာ္ ညေန ထဲက အလုပ္ထဲဝင္ေနတာ မထိုင္ရေသးဘူး...ဗိုက္လည္းဆာလာၿပီ...
လူေတြက လည္းမ်ားလိုက္တာ....ကိုထြန္းက ဝိတ္တာေတြ ေကာက္လာသမၽွေအာ္ဒါေတြ ကို ခ်က္တဲ့ လူေတြဆီ သတင္းပို႔ ေပးရတာအဓိက...
ဟင္းပြဲေတြရသမၽွေအာ္ေခၚေပးရတယ္....
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘီယာ ခြက္ေတြ အလ်င္မီေအာင္ခ် ေပးရတယ္။
"ေဟ့ေကာင္..သြား အေနာက္ထဲ ထမင္းသြားစားေတာ့...."
ရုတ္တရက္ မင္းမင္းက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္ဆြဲၿပီးေျပာတယ္...
"ေအး ခဏ ဟိုဝိုင္းက လူေတြက အေပ်ာက္မခံဘူးေခၚေနတာ..."
တစ္ကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အနားကထြက္တာနဲ႔ ထပ္ေခၚ ထပ္ေခၚ ဆိုေတာ့....
ေသာက္တဲ့လူေတြက ဘီယာေသာက္ရင္းသီခ်င္းဆိုေသာေကာင္မေလးေတြကို ငမ္းၾက ေသေရက် ၾကသည္.....
"ေဟ့ေကာင္ သူတို႔က မူးလာရင္ အဲ့လိုဘဲ....မင္းက အခုမ ေရာက္လာလို႔ သြား စားစရာရာရွိတာသြားစား ေတာ္ၾကာ ငတ္သြားမယ္..ငါၾကည့္ထိန္းထားမယ္...."
ေတာ္ေသးတာေပါ့ အထာမသိလို႔...
မင္းမင္းေျကြးလို႔စားရတာ.....

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၂နာရီ...
ေအာင္မေလး..ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းေတာင့္ေနတာဘဲ...
လူလည္း မလႉတ္ျခင္ေတာ့ဘူး....
ၾကာရင္ျဖစ္ပါ့မလား...
ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနရင္း က ....
" သံေခ်ာင္း မင္းလုပ္ႏိုင္ရဲ႕လား.....မင္းကို ဂ်ာႀကီးသေဘာက်တယ္ကြ....."
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳးစားရမယ္ေလ....
အိမ္ကိုလည္း လုပ္ခေလးေတြ အေမ တို႔ အဖြားတို႔ ႀကီးသန္း တို႔ကိုေပးျခင္မိတယ္ေလ....
"ဟုတ္ ကိုထြန္း ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္..."
"ေအး..ေအး...ေရခ်ိဳး ၿပီးနားလိုက္...."
အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ အနားမွာ ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြတ္ခၽြတ္ ၾကားလို႔ႏိုးသြားတာ....
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီထိုးၿပီ။
အနားမွာ ဂ်င္မီက ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပစၥည္းေတြထည့္ေနတယ္...
မ်က္ႏွာကလည္း ျပံဳးရႊင္လို႔....
"ဘယ္သြားမလို႔လည္း ဂ်င္မီ...."
"ငါေျပာထားတယ္ေလကြာ..ေခ်ာင္းသာ လိုက္ရင္ လိုက္ရမယ္လို႔ အခု ေန႔လည္သြားမွာကြ...မင္းေရာ အလုပ္အဆင္ေျပလား...."
"ေအး...."
ဘာအလုပ္နဲ႔ေခ်ာင္းသာသြားမွန္းမသိေပမယ့္ သူေပ်ာ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းသာပါတယ္....
"ကဲ..သန္းထိုက္ သြားၿပီ...ဂြင္ တည့္လာရင္ မင္းကိုျပဳစုမယ္..."
သူေျပာသြားတဲ့ဂြင္ ဆိုတာကၽြန္ေတာ္နားမလည္ေပမယ့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္.....

ဒုတိယေန႔က စေနေန႔ ဆိုေတာင္မေန႔ကထက္လူက ပိုက်တယ္...တစ္မန္းနီးလည္း ရတယ္...တစ္မန္းနီးကေတာ့ ဘံုစုထားရတယ္ ၿပီးမ ၂ ပတ္တခါခြဲယူၾကတယ္...
ပင္ပန္းတာကလည္းအရမ္း နားကိုမေနရဘူး....
" သန္းထိုက္...မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔ ပိုဆိုးတယ္....."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး မင္းမင္းက မနက္ျဖန္အတြက္ေျပာျပေနတယ္....
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း မလုပ္ႏိုင္လည္းလုပ္ရမွာဘဲ။
ရြာကတက္လာတာအလုပ္လုပ္ဖို႔ဘဲ
ေျပာတဲ့အတိုင္းပါဘဲ တနဂၤေႏြ တတိယေျမာက္ေန႔က ျပန္လာေတာ့ ေရေတာင္မခ်ိဳးႏိုင္ဘူး...အိပ္ယာထဲလွဲလိုက္တာဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ.....
"အား...ကၽြတ္ကၽြတ္....."
ေညာင္းညာၿပီး လူက ေပ်ာ့ဖတ္ေနသည္....
မနက္ ၁၁ နာရီခြဲ...ရြာမွာ မနက္ ၅ နာရီႏိုးတဲ့လူ....ခု တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး မြန္းတည့္ခါနီးမ ထျဖစ္သည္...
အေျခအေန ေတြက ေျပာင္းလည္းလာရၿပီ။
ဘာအမဆိုင္ ဂ်င္မီကိုသတိရမိသည္..သူကေတာ့ ၾကားဘူးထားေသာေခ်ာင္းသာမွာေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ....
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စင္တင္ဘီယာဆိုင္ႀကီးမွာ ၆ ရက္ေျမာက္လာသည္...အသားက်သလိုျဖစ္လာေပမယ့္ လူကပင္ပန္းပါသည္....

တစ္မနက္မွာ
"ေအာ္..ဟုတ္အကိုႀကီး...ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ကဲ့.."
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာထဲကထၾကည့္လိုက္မိသည္....
ဂ်င္မီက အိမ္ခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးစကားေျပာေနတာျဖစ္သည္....
နားမွာ ဟန္းဖုန္းႏွင့္စကားေျပာေနတာျဖစ္သည္....
အနားေရာက္လာၿပီးသူအိပ္ယာေပၚမွာထိုင္သည္..ကၽြန္ေတာ္ကို တစ္ဖက္က စကားေတြနားေထာင္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ျပသည္....
သူ႔ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပေနပံုျဖစ္သည္....
ဖုန္းကိုခလုပ္တခုႏိွပ္ၿပီး....
"ကဲ...သန္းထိုက္ ငါေတာ့ ဂြင္တည့္လာတယ္....."
သူအားရဝမ္းသာေျပာသည္....
ကၽြန္ေတာ္က ေရသန္႔ဘူးေရ ငွဲ႔ေသာက္ရင္း...
"တည့္ရင္လဲ မုန္႔ေကၽြးကြာ...."
"ေကၽြးမွာပါ့ ကဲ ေဟ့ေကာင္ ေရခ်ိဳး ငါတို႔ အျပင္ တခုခုသြားစားမယ္....."
"ရပါတယ္ငါက စ တာပါ...."
ကၽြန္ေတာ္အားနာစြာေျပာလိုက္ေပမဲ့....
"ေဟ့ေကာင္...ငါက ဒီလိုဘဲ အဆင္ေျပရင္ ေကၽြးေနက်ကြ...."

ကၽြန္ေတာ္ကိုဂ်င္မီက လွည္းတန္းက စားေသာက္ဆိုင္တခုေခၚလာသည္...မွာတာေတြကလဲတစ္ခါမ အစားဘူးတာေတြ....
"ေတာ္ေတာ့ေလကြာ မကုန္ရင္ႏွေျမာစရာ....."
"ရပါတယ္ကြာ အခု ငါ ဟန္းဖုန္းလည္း ရလာတယ္ ပိုက္ဆံံလည္း ထင္တာထက္ပိုရတယ္ကြ...အခု အလုပ္ဘဲႀကီးက ငရွန္ ႀကီးကြ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ ေရလည္ ခ်ဳပ္ထားတာ...."
သူေျပာတာေတြသိပ္နားမလည္ပါဘူး နာေတာ့ေထာင္ေနလိုက္တယ္....
ဂ်င္မီက ပါဆယ္ေတြ မွာေသးသည္....
အိမ္က ကိုထြန္းတို႔အတြက္တဲ့....
ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ တစ္သိန္းအုပ္ ထဲက ျဖဳတ္ရွင္းတာျဖစ္သည္......
စားေသာက္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီနီးပါး....
ကိုထြန္း ေဇာ္ေလးတို႔ ၂ေယာက္ ဂ်င္မီ ဝယ္လာတာေတြ အငမ္းမရစားရင္းေျပာသည္....
"ဂ်င္မီ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ ငါတို႔ကရွယ္စားရတာ...သူလည္းအခုမ သံေခ်ာင္း ေရာက္လာမ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းရတာ အစကေတာ့ သူက အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့...."
ဂ်င္မီက ခ်က္ျခင္း ဘဲထ ေမးသည္....
"သံေခ်ာင္းက ဘယ္သူလဲ...."
"သံေခ်ာင္းက သံေခ်ာင္းေလကြာ......"
ပလုပ္ပေလာင္း ပိုထြန္းစကားေၾကာင့္ အားလံုးဝိုင္းရီၾကသည္....
ကၽြန္ေတာ္က ရွက္စြာျဖင့္ မသိသလို ေနလိုက္ေပမယ့္....
"သန္းထိုက္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ေတာနာမည္ႀကီးလို႔ေျပာေနတာ..ခု သံေခ်ာင္း ဆိုေတာ့....ဟား..ဟား...."
ဂ်င္မီကေျပာရင္းရီသည္.....
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆိုးပါဘူး ေပ်ာ္တယ္....အေဆာင္ေနတဲ့လူေတြအျခင္းျခင္း ခင္ခင္မင္မင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရလို႔ေပါ့....
"ကဲ..ႏိုင္ကိုေရ မင္းျဖတ္လိုက္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ နီးၿပီကြ......"
ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သြားေတာ့ ဂ်င္မီတေယာက္ဘဲက်န္ခဲ့သည္...

အဲ့ဒီညကၽြန္ေတာ္ျပန္လာေတာ့ ဂ်င္မီအိပ္ေႏုၿပီ၊
ဖုန္ေျပာေနတဲ့ ဂ်င္မီေၾကာင့္ႏိုးသြားသည္...
"ဟုတ္ကဲ့..ကိုႀကီး သတိရ တာေပါ့.....ကိုႀကီး ေနေကာင္းတယ္မလား...အင္းပါ လာခဲ့မယ္ ေနာက္ ၁ နာရီဆို ေရာက္မယ္...အင္းပါ....ဘိုင္...."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူေျပာျပထားတဲ့ ငရွန္ ဘဲႀကီးျဖစ္မည္.....
ကၽြန္ေတာ္ခဏ ေနေတာ့ ဆီးသြားရန္ အိမ္သာထလာသည္....
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဂ်င္မီရွိသည္....
အက်င့္ မေပ်ာက္ အေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္...
ဂ်င္မီက အသားျဖဴ ေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းသည္....
သူ႔ လီးကို ဆပ္ျပာျဖင့္ေသျခာစြာ ေဆးေနသည္...ဒစ္ၾကားေတြ..
ဥေတြ....ေပါင္းၾကားႏွင့္ စအို နားေတြပါေဆးေနတာေတြ႕သည္...
ကၽြန္ေတာ္လည္းခဏဘဲၾကည့္ၿပီး အိပ္ယာ ဆီျပန္လာခဲ့သည္...

"ကဲ..သြားလိုက္အုန္းမယ္ သန္းထိုက္ေရ..ဘဲႀကီးက အခုလာပါဆိုလို....."
"ေအးပါ...ညျပန္လာမွာလား "
ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္ေသးတယ္....
"အေျခအေန အရပါကြာ...."
၂ ရက္တိတိ ေဂ်မီေပ်ာက္ေနသည္.....
၃ ရက္ ေျမာက္ ည ကၽြန္ေတာ္အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂ်င္မီအိမ္ျပန္ေရာက္ ေနသည္...အိပ္ေမာလည္းက်ေနသည္....
အားလံုး အိပ္ယာဝင္ၾကသည္....
မနက္ႏိုးေတာ့...
"သန္းထိုက္ ...ႏိုးၿပီလား...ေရာ့..မင္းဖို႔....."
ကၽြန္ေတာ္ ပလတ္စတစ္ အိတ္ထဲက ထုတ္လိုက္ေတာ့ေဘာင္ဘီတစ္ထည္ အင္းက်ီတစ္ထည္ ေတြ႕သည္...
"ဟာ..မိုက္တယ္....တကယ္ေပးတာလား..."
"တကယ္ေပါ့ကြ ငါ့ဘဲႀကီးကို ပူဆာလိုက္တာ ၂ စံုရတယ္ မင္း ကိုတစံုေပးတာ..."
ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္စြာၾကည့္လိုက္တယ္ဂ်င္မီကို....
ဂ်င္မီ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္.....

ရန္ကုန္ေရာက္တာတစ္လျပည့္ၿပီ
လစာ ၃၀၀၀၀ ရတယ္...တစ္မန္းနီးကေတာ့ ၁ ေသာင္းနီးပါးရတယ္ ကၽြန္ေတာ္ သံုးဖို႔ ထက္ အေမ့ဆီ လစာ ပို႔ ဖို စီစဥ္လိုက္တယ္....
ပင္ပန္းေပမယ့္ အခုလိုလစာရေတာ့ ပိုက္ဆံ ၃၀၀၀၀ ကိုကိုင္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနမိတယ္...
အေမ့ကို သတိရတယ္...အဖြာေရာေနေကာင္းရဲ႕လား...
ႀကီးသန္းကေတာသတိရတိုင္းငိုမွာ.....

" ဟုတ္ ..ကၽြန္ေတာ္မွီတဲ့ကား နဲ႔ လာခဲ့ပါ့မယ္ဘႀကီး..ဟုတ္ကဲ့...
ဟုတ္ကဲ့ပါ..."
ဖုန္းေျပာၿပီးမ်က္ႏွာမေကာင္းတဲ့ဂ်င္မီကို ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္တယ္....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဂ်င္မီ...."
"ငါ့ အေဖ ေဆးရံု တင္ထားရတယ္ အခု အျမန္လာခဲ့ပါတဲ့ ငါ့ဘႀကီးဆက္တာကြ..ငါ အိမ္ျပန္လိုက္အုန္းမယ္...."
"ဘယ္ေတာ့လည္း ငါမင္းကို တခုခုေကၽြးမလို႔ ညက လစာထုတ္လာတယ္...."
ဂ်င္မီက မ်က္ႏွာညိဳးငယ္စြာႏွင့္ ေျပာသည္...
"မစားေတာ့ပါဘူးကြာ ငါ မွီတဲ့ကားနဲ႔လိုက္သြားမယ္..အေဖက ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တာကြ..ခုေဆးရံုမွာဆိုေတာ့ငါသြားမ ျဖစ္မွာ....."
သူေျပာမ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္အေဖ့ကိုသတိရမိတယ္....
အေဖလည္းကၽြန္ေတာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္တာေပါ့....
"အိမ္က ဘယ္မွာလည္း..."
"ေက်ာက္မဲ....."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျဖရင္းသူ အဝတ္အစားေတြ ေက်ာပိုးအိပ္ထဲထည့္ေနသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကစိုးရိမ္မိတယ္...ဂ်င္မီျပန္မလာမွာကိုေပါ့....
ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္......
ဂ်င္မီ ကကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္...
"ငါ့ျပန္လာမွာပါ....."
ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတာသူသိေန တာလား...
ကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႔ ဒီလို စိတ္ပူမိမွန္းသိပါဘူး.....

No comments:

Post a Comment